Al
geruime tijd zijn er heel weinig vogels te zien in de Marjal de Pego-Oliva. Of
het komt door de aanhoudende jacht, de crossfietsers, de loslopende honden of
door de zachte winter, weten doe ik het niet. Wat ik wel weet is dat het knap frustrerend
is om prachtige foto’s van vogels in de sneeuw te zien uit West-Europa en hier
doelloos te zitten wachten op een overvliegende mus. Daarom de steven gewend en
maar eens kijken of er ergens anders vogels zitten.
Ik
kom terecht in de haven van het mooie stadje Altea, want hier zijn regelmatig Kuifaalscholvers
te zien, alleen nu niet. Wel zie ik een Knobbelzwaan tussen de bootjes
rondscharrelen en dat is heel bijzonder, want Knobbelzwanen steken in principe
de Pyreneeën niet over. Door het felle tegenlicht kan ik niet zien of het een
tam en gekortwiekt exemplaar is.
Aan
het einde van de haven zijn enkele vissers bezig netten te boeten. De meeste van
hen zijn donkere mannen uit een Afrikaans land, vermoedelijk Senegal. Hun schip
met een registratienummer uit Barcelona ligt langs de kade bij de benzinepomp
van Repsol. Tegen het gebouwtje van de benzinepomp aangeleund zie ik de familie
W uit U. Het hoogtepunt van de dag voor de familie W uit U is om daar - onder
het genot van een slok water – de grootste krant van Nederland te lezen.
Als
ik de hoek van het gebouwtje omloop ligt een visser van het vissersschip uit
Barcelona, geknield richting Mekka. Dit dagelijks een paar keer herhaalde
ritueel blijkt nog heel wat tijd in beslag te nemen.
Ondertussen
zie ik dat de hengelaar op het einde van het havenhoofd nog steeds in de zelfde
houding zit, terwijl ik toch steeds oplette of hij beet had. Zal ik er naartoe
lopen en hem aanstoten om te kijken of hij beweegt?
Toch nog
vogels gezien! Maar de soort is moeilijk te determineren