Alleen boeren houden van regen

Ik ben waarschijnlijk een boer want ieder jaar rond eind augustus begin ik sterk naar regen te verlangen. Aan het einde van de zomer begin je genoeg te krijgen van de maanden van zon, warmte en droogte. Vrijwel ieder jaar word ik op mijn wenken bediend en gaat het eind augustus ook echt regenen. Maar dit jaar geeft het weerbericht al dagen regen aan maar valt er nog geen druppel.

Als ik dinsdagmorgen - vanaf het dakterras - richting het binnenland kijk zie ik donkere regenwolken uit de richting van de Jálon-Vallei komen. Ik besluit er heen te rijden want er is een bosbrand geweest op de Muntanyeta in Llíber - zie ook Wonen in Spanje - en wil kijken of mijn favoriete stekje bij de oevers van de Río Jalón-Gorgos niet heeft geleden onder de bosbrand. Van verre zie ik de geblakerde bergwand, maar vuur en rook zijn gelukkig niet meer te bekennen. Zo te zien valt het aan deze kant gelukkig nog mee.

Bij het stukje waar normaal veel vogels zitten is het nu doodstil, er is geen vogeltje te zien. Het beetje water wat nog in de rivier staat is bedekt met een dikke laag kroos en zelfs insecten zijn niet te vinden, maar het is gelukkig intact gebleven. Als ik langs het pad verder rij naar het dorp Llíber kom ik langs een brandweerwagen met een paar manschappen zittend langs de berm van het weggetje, zij controleren of het vuur niet opnieuw oplaait. Bij Llíber begint de lucht steeds donkerder te worden maar druppels vallen er nog niet. Ik besluit om via Gata de Gorgos naar de Marjal te rijden, want daar zitten in ieder geval vogels.

Ook in de Marjal hangen donkere luchten boven de rijstvelden, maar ook hier nog geen druppel regen te bekennen. De rijst is haast rijp om geoogst te worden en dieselgemalen pompen het water weg, daarbij vallen de akkers droog zodat de zware combines het land op kunnen. In de droogvallende rijstvelden blijven veel karpers en rivierkreeften achter. 

Reigers en Ibissen, hebben een makkelijk maaltje, de vogels zijn constant op de rijstvelden aan het foerageren. De Witwangstern (Chlidonias hybrida) patrouilleert boven de akkers en duikt steil naar beneden als hij een vis of een rivierkreeft op de half drooggevallen akkers ziet.

Ondanks dat de jongen van de Witwangstern al zelfstandig kunnen foerageren, krijgen ze toch nog regelmatig door de oudervogels een rivierkreeft of een visje toegespeeld. De jonge vogels hebben ook meer vet op te botten dan de ouders, die werkelijk constant in de lucht zijn. De Witwangstern broedt in meren, moerassen en langs rivieren in Zuid- en Midden-Europa, tot diep in Azië en zelfs in Australië. Binnenkort vertrekken de Europese Witwangsterns weer naar Afrika. 

Ondertussen zijn er wel dreigende luchten maar valt er nog geen druppel regen in de Marjal de Pego-Oliva en daar was ik nu juist voor op pad gegaan. 

Gelukkig zie ik een Sprinkhaan die een spelletje met me wil spelen. Ieder keer als ik hem wil fotograferen gaat hij aan de andere kant van de stengel zitten. Het is een exemplaar wat ik nog niet eerder ben tegengekomen met zijn rood, wit en blauwe achterpoten. 

Ik besluit om maar op huis aan te gaan want het weer in de Marjal begint zelfs op te klaren. Regen zal er wel niet meer vallen vandaag.

Woensdag schijnt het zonnetje weer volop boven de plek in Moraira waar ik woon, weggaan heeft geen zin er valt toch geen regen vandaag. 

’s Middags zie ik op het nieuws dat er hagelstenen zo groot als pingpongballen zijn gevallen in de provincie Alicante, ruiten van auto’s en huizen zijn verbrijzeld. Later in de middag komen er berichten van stortbuien met wateroverlast in onder andere Alcoy, Dénia en Jávea. Bij ons valt er nog steeds niets tot 23:00 uur, het moment dat ik deze blog wil posten. Dan begint het te kletteren en te onweren, de elektriciteit valt prompt uit. Honderden zo niet duizenden liters water stromen langs het huis en door de tuin. Het gaat te snel, de naar vocht snakkende aarde kan het niet opnemen. Om 24:00 uur trekt het onweer weg, de regen stopt, de elektriciteit doet het weer. De volgende morgen schijnt als vanouds de zon, want alleen boeren houden van regen en die wonen hier niet. Hoewel? 

Vrijdag 30 augustus 03:00 uur. Het begint te onweren en te regenen en dat doet het rond 12:00 uur nog steeds. Het is een prima regentje die recht naar beneden valt, weg droogte en gevaar voor bosbrand. Hulde aan Onze Lieve Heer!  

Kijk uit voor natte voeten op de Passage du Gois

Wie niet snel genoeg is, krijgt natte voeten op de Passage du Gois. Twee keer per dag stijgt het water bij hoogwater minimaal een meter, soms zelfs vier keer zoveel.

De Passage du Gois is een 4,5 km lange oversteek van het vaste land naar het eiland Noirmoutier. Het ligt tussen Beauvoir-sur-Mer en Île de Noirmoutier, in het Franse departement Vendée. De oversteek wordt twee keer per dag overspoeld door de vloed. Pas sinds 1971 is er ook een brug om het eiland Noirmoutier te bereiken, le pont du Noirmoutier.

De Passage du Gois is sinds de 17de eeuw in gebruik en was tot 1971 – het jaar waarin de brug gereed kwam - de enige berijdbare weg naar het eiland. De Gois is gevormd door zandbanken en de naam zou zijn afgeleid van de plaatselijke term goiser (door de modder baggeren). Langs deze overstroombare weg staan tal van vluchtheuvels met palen waarop mensen die worden verrast door het wassende water kunnen wachten tot het eb wordt.

Er worden blijkbaar heel wat mensen verrast worden door het wassende water als je kijkt naar de foto’s die te zien zijn op internet. Auto’s, bussen en campers staan tot het dak in het zoute water. De meeste mensen wachten klaarblijkelijk tot het laatste moment om de Passage du Gois over te steken.

Nochtans staat er een elektronische klok en waarschuwingsborden (in 3 talen), die aangeven wanneer de oversteek veilig kan worden genomen. Er zijn echter ook foto’s te zien van vissersschepen die vastliggen op de droog gevallen weg. Een heel apart weggetje dus en daar kunnen sommige deelnemers van de Tour de France over mee praten.

Alex Zülle zal niet graag worden herinnerd aan de tweede rit uit de Tour van 1999 tussen Challans en Saint-Nazaire. Jaan Kirsipuu behield die dag de gele trui die hij een dag eerder van proloogwinnaar Lance Armstrong had overgenomen. Tom Steels won de massasprint die er geen was, omdat een groot deel van het peloton bij de oversteek van de - door zeealgen - glibberige Passage du Gois onderuit was gegaan.

Alex Zülle, een Zwitser met Nederlandse moeder en favoriet voor de eindzege na onder andere twee eindzeges in de Vuelta, was het grootste slachtoffer: hij verloor ruim 6 minuten en kon de gele trui onmiddellijk vergeten. Desondanks eindigde Alex Zülle in Parijs als tweede. Het verschil met Lance Armstrong, die zijn eerste van uiteindelijk zeven edities won, was maar iets meer dan die 6 minuten. Zonder de Passage du Gois had de had de uitslag van die Tour er wellicht heel anders uitgezien!

Wacht dus niet tot het laatste moment om de Passage du Gois over te steken, je kunt altijd nog de brug nemen.

Eekhoorn met vreselijke dorst

Het heeft alweer maanden niet geregend aan de Costa-Blanca en volgens de meteorologische dienst is er voorlopig ook geen regen onderweg. Een sproei-installatie in mijn tuin is helaas geen optie. Het urendurende karweitje om de tuin met de hand te besproeien is weer aangebroken. In de - om de planten uitgegraven - rondjes spuit ik het water en om het stof eraf te spoelen sproei ik er een paar keer overheen.  

Ik heb net de slang weer opgerold als Phien zegt: er zit een eekhoorntje in de tuin. Een eekhoorntje in de tuin, zij wel! We hebben hier nog nooit een eekhoorn gezien, en trouwens wie is de natuurvorser binnen de familie? Ik zie dan ook helemaal geen eekhoorn, zelfs niet als ik het stukje van de tuin in loop waar ze hem gezien heeft. Ik ben net mijn bezwete voorhoofd aan het afwissen als Phien komt zeggen dat hij er toch echt zit. Kijk maar door het badkamerraampje zegt ze, dan zie je hem. En inderdaad de zelfbenoemde natuurvorser is in gebreke gebleven, er zit een schattig eekhoorntje in de tuin. Vlug mijn camera! Maar het valt niet mee om er een foto van te maken want voor het raampje zitten rejas (tralies) en de eekhoorn zit niet direct voor het raampje maar opzij ervan. Ook staan er twee teckels rond mijn benen te piepen want die willen altijd overal bij zijn. Het is bloedheet in het badkamertje omdat de lage avondzon pal op het raam staat. Ik krijg het er Spaans benauwd van, vertwijfeld druk ik dan ook mijn camera tegen de rejas. Dit lukt nooit!    

Maar kijk, ondanks alle ongemakken lukt het toch om de eekhoorn in beeld te krijgen. Wat een leuk beestje!

Maar wat doet hij nu? Hij gaat toch niet aan de plantjes lopen vreten mag ik hopen.

Ach, nee! Hij heeft dorst, hij likt de planten af die zojuist besproeid zijn. Knap van dat diertje, hoe wist hij dat de tuin was nat gespoten? Zou hij in het aangrenzende stukje bos op de uitkijk hebben gezeten?

Ondanks dat mijn imago een forse deuk heeft opgelopen en beter naar Phien moet luisteren, toch wel leuk zijn tuinsafari.

De Rode eekhoorn (Sciurus vulgaris)  komt voor van Europa tot Noordoost-China. Hij komt niet voor in een gedeelte van Zuid-Spanje en enkele Mediterrane eilanden. Op de Britse Eilanden en in Noord-Italië wordt hij langzaam maar zeker verdrongen door de grotere, zwaardere grijze eekhoorn.

Geen ouwe koeien....

Het ziet er zo idyllisch uit, loslopende koeien op een bergwei met op de achtergrond wel of niet besneeuwde bergtoppen. Maar wees voorzichtig want alleen deze week al waren er twee ernstige incidenten. Het eerste was afgelopen maandag:

Koe valt Nederlands gezin aan op alpenweide

Een Nederlands gezin is maandag tijdens een wandeling in de Oostenrijkse Alpen aangevallen door een koe. Die voelde zich waarschijnlijk bedreigd door de Nederlanders en wilde haar kalfje beschermen.

De 34-jarige vrouw werd omvergelopen door de koe en moest in een ziekenhuis worden opgenomen. Haar man (37) liep lichte verwondingen op toen hij het dier wilde wegtrekken. Hun twee dochters zagen alles gebeuren maar bleven ongedeerd.

Dat heeft de politie van de Oostenrijkse deelstaat Salzburg gemeld. Andere wandelaars brachten het gezin naar de hulpdiensten in een dal.

bron: ANP

Het tweede ernstigere incident deed zich afgelopen dinsdag voor:

Dode en gewonden na aanval koe in Franse wei

Een 85-jarige Franse wandelaar is dinsdagmiddag overleden na een aanval van een koe in de Franse Pyreneeën. Vier anderen raakten gewond, meldt de Franse zender RTL woensdag.

Het groepje toeristen beklom de bergtop Col d'Azet in zuidwest-Frankrijk. Waarschijnlijk stoorden ze daarbij een groepje koeien en hun jonge kalfjes, die naast een bergpad graasden. Van een ongeluk was duidelijk geen sprake: de koe liep expres op de wandelaars in.

De Fransman werd naar het ziekenhuis gebracht, waar hij aan zijn verwondingen overleed. Zijn vier Spaanse groepsgenoten, waaronder twee kinderen van 3 en 5 jaar, moesten een nacht in het ziekenhuis blijven.

bron: ANP

Een koe hoeft niet eens een kalf te hebben om te beschermen. Ook als je lekker aan het picknicken bent met vrouw en hondje kunnen ze zo opdringerig worden dat je het beste de benen kunt nemen. Eerst probeerde de man de koe nog weg te jagen maar ze bleef als een tank doorzetten om het brood met ossenworst te bemachtigen. De boel oppakken dus maar.

In Spanje kom je wel eens loslopende stieren tegen in natuurgebieden. Deze liep gelukkig in een wei in de Pyreneeën, ik durfde tegen hem dus wel het geloei van een koe na te doen. Dat doe ik wel vaker als ik lang alleen op reis ben, tegen koeien loeien. Normaal kijken ze je dan een beetje schaapachtig aan maar deze zette het keihard op een lopen. Ik was te verbouwereerd om er een foto van te maken, maar je kunt er uit opmaken dat dieren soms heel anders reageren dan je verwacht.

Het zijn trouwens niet alleen de bergweiden waar wel eens iets gebeurt, al heb je daar wel de meeste kans omdat ze er loslopen. Ook vanachter de afrastering kunnen ze toeslaan:

Koe valt brommobiel aan

ARCEN - Een ontsnapte koe heeft maandagavond een brommobiel 'bij de horens' gevat, terwijl de 69-jarige eigenaar langs de oever van de Maas zat te vissen. Dat liet de politie dinsdag weten.

Terwijl de man zijn hengel uitwierp, wist de koe over de afrastering van haar wei in Arcen (Limburg) te stappen, om vervolgens rechtstreeks op het brommobiel af te gaan.

Het dier bewerkte de motorkap van het autootje vervolgens met haar horens. De auto werd flink beschadigd. De visser bleef ongedeerd. De politie heeft de koe terug haar wei in gedreven.

Oppassen dus! Dit is recent en zijn geen ouwe koeien uit de sloot.