's Morgens winter - 's Middags zomer

Toen ik 's zaterdagmorgen om half zeven Benitachell passeerde en op de thermometer in de auto keek dacht ik even dat hij kapot was, -3 graden Celsius gaf de display aan.

Nu ligt Benitachell op 142 meter hoogte maar toen ik even later langs Jávea kwam was het nog maar 1 graad warmer en Jávea ligt slechts 12 meter boven de zeespiegel en ook nog aan zee.

In de Marjal de Pego-Oliva aangekomen was de temperatuur nog steeds 2 graden onder nul, was het gras bevroren en hing er een dichte nevel over het gebied wat echter snel minder werd toen de zon opkwam.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo’n vroege vogel ben en ik stond er dan ook van te kijken dat het ’s morgens vroeg nog zo koud is terwijl we overdag gemakkelijk de 18 graden aantikken en alles al volop bloeit.

Nu is Februari van oudsher de koudste maand aan de Costa.-Blanca – precies 6 maanden na de warmste, Augustus. Maar die vlieger gaat al een aantal jaren niet meer op, want Juli is tegenwoordig vaak warmer dan Augustus en Februari is niet meer zo koud.

In ieder geval is de nevel ideaal om te fotograferen, heerlijk zacht licht. En ik was dan ook helemaal niet blij dat om een uur of tien de zon weer zijn positie innam.

Ik bekijk namelijk iedere dag het weerbericht om te zien of er misschien bewolking aankomt zodat ik er op uit kan met mijn fototoestel, maar vrijwel altijd zie ik tot mijn spijt dat gele rondje. Maar gelukkig schijnt er deze week bewolking te komen, heerlijk!

In de Marjal kwam ik nog een zangvogeltje tegen wat ik nog niet eerder heb waargenomen, de Zwartkoprietzanger (Acrocephalus melanopogon). Het beestje schijnt volgens de boeken prachtig te kunnen zingen en is in Nederland en België niet te zien. Gelukkig maar, want daar hebben ze al bewolking en je kunt tenslotte niet alles hebben.