Sprinkhaan

Door het ongekend natte voorjaar aan de Costa-Blanca is er dubbel zoveel werk in de tuin. Normaal is het nu warm en droog maar dit jaar is het vaak bewolkt en valt er regelmatig regen. Door al dat water blijven de planten maar doorgroeien en moet er regelmatig gesnoeid worden.

Afgelopen Zaterdag heb ik een palmboompje afgezaagd en vandaag wilde ik de bladeren opruimen. De kern van het palmboompje was, ondanks dat hij een heel eind was afgezaagd, toch nog doorgegroeid. 

Een Sprinkhaan vond het waarschijnlijk een lekkernij want hij zat er heerlijk aan te knagen. Even stond ik in dubio om de Sprinkhaan snel in mijn mond te stoppen want ze schijnen een delicatesse te zijn, maar ik ben eigenlijk toch meer voor de patat met mayonaise.

Als zo’n Sprinkhaan lekker zit te smikkelen blijft hij rustig zitten als je hem wilt fotograferen maar je kunt aan hem merken dat hij je wel blijft volgen. Al is de lichaamstaal van insecten moeilijk te begrijpen. Zo lag er vorige week al dagen een grote Meikever doodstil en met zijn pootjes omhoog op het terras, hij lag in de schaduw en in de regen en de teckels snuffelden eraan. Iedere keer wou ik het diertje opruimen, maar het kwam er niet van. Ik verbaasde me er wel over dat er geen mieren op het dode insect afkwamen. Gisteren vielen er zonnestralen op het plekje waar hij lag en ik zag in mijn ooghoek dat hij begon te bewegen. Ik heb hem opgepakt en op de vensterbak gezet, ben naar binnengelopen om mijn camera te pakken en weer naar buiten gegaan om hem te fotograferen en weg… Meikever. Ben voor de rest van de dag aan de drank gegaan want een fotograaf die nog niet snel genoeg is om een half dode Meikever te fotograferen, is geen fotograaf.