Aalscholver (Phalacrocorax carbo)

Even een visje wegwerken is voor de Aalscholver geen enkel probleem en in dit geval heeft hij/zij ze zelfs voor het opscheppen. Door het gebrek aan regen waren de meeste kanalen in de Ebro-Delta drooggevallen, alleen voor enkele sluizen was nog wat water blijven staan. Op die plekken had de overgebleven vis zich verzameld en daar maakte deze Aalscholver dankbaar gebruik van.  

Les Trésors de Lisette

O, jee, - de schrik sloeg me om het hart. Een spelend kind en een aanstormende auto. 


Maar het kind bleek gelukkig een pop van het leuke huishoudmuseum “Les Trésors de Lisette”, in Charente-Maritime. Als je op de naam klikt, kun je er alles over lezen.

Zeeuws Meisje

Zo stond het in april 1922 in de Zierikzeesche Nieuwsbode, de geboorteaankondiging van Johanna Gast.

En zo staat het 19 april 2012 op Wouts fotobloG.

Hannie Groeneveld Gast 
viert vandaag haar 90^ste verjaardag

Mama, hoe is het mogelijk 90 jaar en nog zo fit van lichaam en geest! Namens ons allemaal een hele fijne verjaardag en nog vele, vele, gezonde en gelukkige jaren toegewenst.

Kokmeeuw versus Kiekendief

De Bruine kiekendief (Circus aeruginosus) patrouilleert boven het water en ziet verscholen achter het riet een Kokmeeuw (Chroicocephalus ridibundus), die te laat is met opstijgen.

Als een Havik - de Bruine kiekendief is een vogel uit de familie van havikachtigen (Accipitridae) - duikt hij op de Kokmeeuw af. Die vliegt echter met luidgekrijs op.

Om direct daarna onder te duiken en golfbewegingen in het water te gaan produceren.

Door het luidkeels schreeuwen en de harde klappen op het water, waarbij het lijkt of de vleugels van de kokmeeuw uit de kom zijn geschoten, begint de kiekendief te twijfelen.

Even blijft hij nog boven de meeuw hangen en dan stijgt hij op.

Binnenssnavels ‘m i s l u k t’ mompelend, vliegt de kiekendief vlak langs me heen, op zoek naar een nieuwe prooi.

Ja, het is crisistijd in Spanje ook voor kiekendieven. En hoe zit het dan met die Kokmeeuw? –Crisistijd of niet, die zijn tijd was gewoon nog niet gekomen.

Zeeuwse en Belgische Knollen

Als kind spaarde ik plaatjes van paarden. Die plaatjes moesten natuurlijk van de allermooiste paarden zijn; renpaarden, Arabieren, Andalusiërs, Brasileiros, Lusitanos, Lippizaners en nog een hele lijst. Ook wilde paarden zoals de mustang en natuurlijk het paard van Roy Rogers,- Trigger. Dit beroemde paard is zelfs opgezet en werd tot 2010 tentoongesteld in het Roy Rogers - Dale Evans museum in Branson, Missouri. Als je naar een film van Roy Rogers was geweest kwam je, als jongetje, galoperend de bioscoop uit.

Maar de Zeeuwse en Belgische Knollen die kwamen in de verzameling niet voor. Dat kon je niet maken, je moest ze als een cowboy kunnen berijden en op die paarden zat je in een spagaat en je vond ze ook oerlelijk.

Maar als ik ze nu zie vind ik ze prachtig. Ze zijn stoer, sterk en zacht van aard. En ze horen onlosmakelijk bij het Vlaamse en Zeeuwse landschap.

Het begon te regenen

Het begon te regenen, ze waren ordelijk naar binnen gegaan. Niets was er achter gebleven in het vervallen straatje, alleen de bankjes bleven staan. 

Avondrood

Bij het laatste avondrood vaart een konvooi schepen de Nieuwe Waterweg af. Waarom er zoveel schepen, vlak voordat het donker wordt, de haven uitvaren is onduidelijk. Misschien sparen ze een dag havengeld uit of is het gewoon toeval. Als je niet zo vaak in Nederland komt, wekt het wel de indruk dat daar tegenwoordig alles in file gaat of staat.

Laatste Reis

Normaal slokt de Blauwe reiger (Ardea cinerea) zijn prooi gelijk naar binnen, maar deze reiger trakteert zijn gevangen vis op een laatste reis.

Parc Natural dels Ports, Tarragona

In het dorpje Arnes in de provincie Tarragona heb ik mijn busje, op een leegstaand landje, tussen de huizen geparkeerd. Morgenvroeg wil ik naar het, vlakbij gelegen, Parc Natural dels Ports want daar zit de Iberische steenbok. Arnes is een leuk authentiek plaatsje en ze zijn er, net zoals in de rest van Spanje, meester in het wegwerken van kabels. 

Als ik omhoog kijk zie ik dat het terrasje boven me er niet al te solide uitziet. Maar gedurende de nacht hoor ik geen vallend gesteente zodat ik prima uitgerust, al vroeg uit de veren ben.

Als je van Arnes de richting Tortosa oprijdt, zie je niet ver van Arnes – aan de linkerkant - de plaats Horta de Sant Joan liggen. Vlak voor de afslag naar deze plaats ligt – aan de rechterkant - een ingang naar ‘Parc Natural dels Ports’. Het eerste stuk rij je door akkers met prachtige oude olijf- en amandelbomen, iets verder aan de linkerkant ligt een parkeerplaats en begint het natuurpark.

 Jaume, Ramon, Jordi, David i Pau

Bij de parkeerplaats zie ik dat er sinds mijn laatste bezoek van een aantal jaren geleden, een monumentje is geplaatst. Ik weet dat er een paar jaar geleden een enorme brand heeft gewoed in het park, maar ik link dat toch niet direct aan de steen. Van de Catalaanse tekst op de steen begrijp ik ook niet zoveel, ik heb mijn handen al vol aan het Castiliaans. Later zoek ik op wat er is gebeurt en dit is het trieste verhaal:

De Telegraaf vr 24 jul 2009

In Spanje is een 31-jarige brandweerman in het ziekenhuis van Barcelona bezweken aan zijn verwondingen. Hij was dinsdag bij bluswerkzaamheden nabij Tarragona zwaargewond geraakt. Vier van zijn collega's kwamen die dag om, toen de wind plotseling draaide en ze in het natuurpark Els Ports omsingeld werden door de vlammen.

En dit is het vervolg:

SpanjeVandaag | 12 januari 2010

Tarragona – De politie heeft twee mannen aangehouden die ervan verdacht worden de bosbrand in Horta de Sant Joan van 21 juli afgelopen zomer te hebben aangestoken. Bij de enorme bosbrand zijn vijf brandweermannen omgekomen en is er een ernstig verbrand. Beide mannen behoorden tot een groep van duizend werkelozen die de Generalitat werk had gegeven tussen maart en juni 2009 om de bossen schoon te maken en nou net bosbranden te voorkomen in de omgeving. Daarnaast schijnt een van hen tevens een korte periode als boswachter te hebben gewerkt tussen 2002 en 2005. Volgens diverse Catalaanse kranten zouden de twee een brand hebben gestoken in het midden van een droog bos, de zogenaamde zone Mas Pixantó, om daar een maaltijd te bereiden, iets wat verboden was, en daar foto’s van hebben gemaakt met hun mobiele telefoons. Een van hen heeft zelfs foto’s gemaakt van de vlammen die op dat moment al oncontroleerbaar waren. Nadat het tweetal uit het bos was vertrokken en de vlammen steeds grotere vormen aannamen en oncontroleerbaar hun verwoestende kracht lieten zien, belde het tweetal het noodnummer van de Generalitat met de mededeling dat zij een brand hadden gezien in de bossen. Schijnbaar is dat telefoontje de doorslag geweest om het tweetal te kunnen aanhouden. De twee brandstichters zullen door de openbare aanklager aangeklaagd worden voor doodslag van de vijf omgekomen brandweermannen. Een van de families van de brandweermannen is een rechtszaak aangespannen tegen de twee jonge mannen.

Tijdens mijn recente tochten door Spanje en Portugal ben ik helaas die afschuwelijke bosbranden al verschillende malen tegengekomen. En als je ze ziet denk je onwillekeurig aan al die dieren die in die kolkende vuurzee omkomen en aan de natuur die weer tientallen jaren nodig heeft om te kunnen herstellen. Hier op deze vroege morgen, op deze mooie plaats in het bos, wordt je geconfronteerd met het menselijk leed van een dergelijk bosbrand.

Ondanks de prachtige natuur en het gezang van de vogels is mijn stemming behoorlijk gedaald, wat zijn dat toch voor idioten die willens en wetens in een kurkdroog bos een vuur maken.  

In gedachten verzonken ben ik ongemerkt aangekomen bij een amandelboomgaard in het park, door de bergen erachter komt daar de zon nu pas op. En plotseling zie ik hem de……………………..

Iberische steenbok (Capra pyrenaica)

Vanaf de bergen zijn twee bokken naar beneden gekomen, aangelokt door het verse gras dat onder de amandelbomen groeit. Wat een mooie dieren, op slag heb ik er weer zin in. Wilde dieren hebben altijd iets waardigs, ze gaan wel op de vlucht maar altijd op een manier waarop ze lijken te zeggen, maar niet voor jou.

Iets verderop gaat een bok, voordat hij weer in het bos verdwijnt, nonchalant staan te poseren. Ondertussen denk ik bij mezelf hoe kwetsbaar dit dier is, want als ik hem kan fotograferen kan een jager hem ook schieten. Nu maar even niet aan denken en genieten van zijn aanblik. 

Het is Lente

Je kunt er niet omheen het is nu echt lente. Overal hoor je de vogels zingen en je ziet ze gymnastische oefeningen maken, die je de rest van het jaar niet ziet. De Turkse tortel (Streptopelia decaocto) gedragen zich werkelijk als tortelduifjes, ze zitten de hele dag te kokkelen op de antenne van de buren. Anders dan de meeste vogels broedt de Turkse tortel het hele jaar door. Een legsel bestaat uit 2 eieren die in 14 tot 18 dagen worden uitgebroed. Het broedsel mislukt regelmatig, maar door steeds weer opnieuw een nest te maken lukt het de meeste Turkse tortels om zo nu en dan een paar jongen vliegvlug te krijgen.

De gewone Flamingo (Phoenicopterus roseus) die in Spanje voorkomt en in het Spaans de 'Flamenco común' heet. Heeft een uitgebreide paringsdans, maar dat lijkt in niets op de Spaanse flamencodans zoals wij die kennen, ze klappen niet in hun poten en gebruiken ook geen castinettes. De paringsdans van de Flamingo's wordt met de hele groep tegelijk uitgevoerd door te marcheren, de koppen te wiegen en te draaien. Sommige jaren broeden ze niet, maar in topjaren produceren ze duizenden jongen.

De Kleine plevier (Charadrius dubius) is een echte pioniersoort. Dat wil zeggen dat hij op plekken broedt die tijdelijk geschikt zijn om te broeden (afgravingen, bouwplaatsen, opspuitingen, grindgaten) en een jaar later weer verkast omdat de omstandigheden op de oude broedplaats zo veranderd zijn dat ze er niet meer willen broeden. Het nest bestaat uit een onopvallend kuiltje tussen kiezels, waarin ongeveer vier eieren gelegd worden. De eieren zelf lijken sterk op de kiezels, waardoor het nest meestal moeilijk te ontdekken is.

De Scholekster (Haematopus ostralegus) zie je niet zo vaak langs de Middellandse zeekust. De scholekster legt meestal drie, soms vier eieren in een nest gemaakt in een ondiep kuiltje. Meestal broedt de scholekster op grasland, maar ook op bouwland worden wel nesten aangetroffen. Ze maken ook nesten op platte, met grind bedekte daken van grotere gebouwen. De eieren komen uit na 25 à 27 dagen broeden. 

De Steltkluut (Himantopus himantopus) zie je tijdens het voorjaar en de zomer volop in Spanje. De Steltkluut broedt graag in rijstvelden, heeft één legsel per jaar van meestal 4 eieren. Heel apart is dat de ogen van de Steltkluut oplichten tijdens de paring.

Over een paar maanden kunnen we zien wat ze er dit voorjaar van gebakken hebben, ze doen in ieder geval hun best. Verstoor daarom geen nesten en laat, s'il vous plaît, tijdens de broedperiode de hond aan de lijn.