Net een patatje, maar dan heel anders

Ze zitten in ouderwets puntzakje,

gemaakt van gerold velletje vetvrij papier. De eerste keer dat ik een dergelijk soort patatkraam (Churreria) zag, kreeg ik een onweerstaanbare trek in een heerlijk zakje patat. Ik vond het wel vreemd dat ik geen pot mayonaise maar een kom chocolade zag staan. En ik nergens de tekst "patates frites" maar wel die met "churros" tegenkwam, maar ik was er zo van overtuigd dat het patat was dat ik een zakje bestelde.

Maar wat een tegenvaller,

de churros smaakt niet naar een heerlijk gezouten patatje maar naar een soort donut. Het viel me zo tegen dat ik ze later nooit meer besteld heb.

Maar onlangs

zag ik weer eens een churreria staan en het viel me op dat toch heel wat niet-Spanjaarden ze lekker blijken te vinden.

Maar het viel

me ook op dat het net lijkt of de Spaanse mevrouw van de churreria zelf niet goed begrijpt waarom die buitenlanders de churros lekker vinden.

Churros,

is een snack die oorspronkelijk uit Spanje komt.

Gemaakt van gefrituurd tarwedeeg maar soms ook wel van aardappeldeeg. Ze zijn behalve in Spanje ook populair in Latijns-Amerika, Frankrijk, Portugal, Marokko, de Verenigde Staten, Australië, en de Spaanssprekende Caribische eilanden. Er zijn twee soorten churros in Spanje. De ene is dun (en soms geknoopt) en de andere is lang en dik (porra).