Herfst aan de Costa-Blanca

(De zee bij Moraira)

Zoals ik al eerder schreef merk je aan de kust niet zoveel van de herfst, er zijn vrijwel geen loofbomen te vinden die in herfsttooi staan. De meeste bomen aan de kust zijn de altijd groene pijnbomen en de diverse palmsoorten. Wel is de zee in het najaar veel kalmer – met uitzondering van een najaarsstorm - en het licht is veel zachter. Ook zijn er nu, doordat de zon door de bewolking schijnt, vaak lichtstrepen op de zee te zien en krijgt het water steeds wisselende kleuren. Als het erg veel heeft geregend kleurt het water rood van de aarde die naar zee spoelt. Iets wat me aan het hart gaat want dat is een ernstige vorm van erosie.

(Druivenvelden bij Lliber)

Maar als je vanaf de kust over de berg rijdt naar het binnenland, dan spetteren de herfstkleuren je tegemoet. Vooral de druivenvelden van de Jalón vallei zijn nu op hun mooist.

Gek genoeg gaan de mensen wel naar de amandelbomen kijken als die in bloei staan (over 2 maanden alweer) maar dit prachtige schouwspel interesseert hun duidelijk minder.

 

Aan sommige ranken blijven nog wat druiven hangen, een feest voor de vogels en insecten.

(Druivenvelden bij Jalón

Door de regenval van de laatste weken en de zachte temperaturen krijg je een combinatie van verval en opkomst. Verval van de druivenbladeren die nu afsterven en de opkomst van het onkruid wat al weer in bloei staat.

Ooit stonden hier twee palmbomen broederlijk naast elkaar maar jaren geleden is er bij één de kruin uitgewaaid en zijn stam is in de loop van de tijd vergaan.

 

Op en in de ruïne van de kapel bij Castell de Castells groeien verwilderde vijgenbomen en klimop. De druivenranken die tegen de muren aanstaan, worden wel onderhouden.

Rondom de oude kapel vind je spinnenwebben in alle soorten en maten. Voor slangen hoef je nu niet op te passen want die zijn aan hun winterslaap begonnen.

(Druivenvelden bij Jalón)

De druivenvelden mogen dan rood kleuren, het zal voorlopig niet meer de kleur - na 8 jaar socialistische regering - van het Spaanse politieke landschap zijn. Niet dat ik geloof dat die jongens ter rechterzijde het in deze crisistijd veel beter zullen doen. Het ontbreekt in Spanje aan een goede middenpartij maar die is na het vertrek van Adolfo Suárez - de eerste democratisch gekozen minister-president van Spanje na de dictatuur van generaal Franco - nooit meer van de grond gekomen.

(Schuurtje bij Benigembla )

Spanje staat onder grote druk van de internationale financiële markten om zo snel mogelijk hervormingen door te voeren. Dat betekend dus dat alles duurder gaat worden en de belastingen fors omhoog zullen gaan. Als ik straks diep in het rood kom te staan weet ik nog zo net niet of ik die rode kleur van de druivenvelden wel zo leuk vind. Maar nu nog even wel.

(Druivenvelden bij Lliber)