donderdag 31 december 2009

De Mensen van Trás-os-Montes

Trás-os-Montes (Portugees voor 'achter de bergen') is een bergachtige landstreek in het noordoosten van Portugal. Het is één van de armste en meest onherbergzame gebieden van Portugal en kent drie subregio's: Chaves, Valpaços en Planalto-Mirandês. Het leven voor de plattelandsbevolking is er hard en moeilijk. Je waant je terug in de tijd met straten vol uitwerpselen van koeien, geiten en schapen en de onvermijdelijke vliegen die daar op afkomen. Vele huizen zijn van graniet en sommige van die oude huizen worden nu gerestaureerd.
Moderne huizen worden gebouwd door de vele Portugezen die werken in met name Frankrijk, dit heeft als consequentie dat het werk op het land voornamelijk door vrouwen wordt gedaan omdat de mannen elders verblijven. Van de bijna 11.000.000 Portugezen werken er ca. 900.000 in het buitenland.
In Trás-os-Montes bevinden zich twee natuurparken: Parque Natural de Montesinho, bekend om zijn grote populatie Iberische wolven en de vele kastanjeboomgaarden, en Douro Internacional, in het dal van de rivier de Douro.

MOROS Y CRISTIANOS

'Moros y Cristianos' bestaat uit vieringen in diverse steden van Spanje, maar vooral in de autonome regio's Valencia, Murcía en ook in Castilla la Mancha. Er zijn ook steden en dorpen in Catalunya, Andalucía en Aragón die de traditie overnamen. De meestal carnavaleske en vooral luidruchtige vieringen verschillen van elkaar naargelang de plaats en het aantal inwoners en zij duren verschillende dagen.
Zij groeiden uit de traditie om de eeuwen van bezetting door de Moren te herdenken, alsmede de zegevierende katholieke reconquista. Een geschiedenisperiode die loopt van het jaar 711 tot 1498. Het beginsel van deze fiestas is dat zij beginnen met de inname van de stad door de Moren en eindigen met de bevrijding door de katholieke legers. Tussenin duiken de 'filaes' en 'comparsas' op, dat zijn groepen in de parades, die ofwel de Moren uitbeelden, ofwel de christenen. Zij zijn uitgedost in een aangepaste Middeleeuwse klederdracht, berijden soms paarden,
zwaaien met zwaarden en vuren in het wilde weg hun musketten af. De Moren berijden kamelen en soms olifanten. Er weerklinkt veel Middeleeuwse muziek en natuurlijk (Spanjaarden zijn er dol op)… vuurwerk. De eindslag speelt zich bij het kasteel af, waar de christenen een geënsceneerde slag winnen. De verschillende kampen zijn ook nog eens in groepen onderverdeeld. Zij kunnen ook arbeiders (labradores) uitbeelden of smokkelaars (contrabandistas), vissers (pescadores), bandieten (bandoleros), piraten (pirates), zigeuners (gitanos) of vrijschutters (pacos). Elke groep heeft een eigen klederdracht en voert eigen nummertjes, danspasjes of... gevechten op. De groepen dopen zich zelf ook met een naam, zoals bij voorbeeld 'Ridders van el Cid Campeador' of gewoon 'joden', 'Berbers' en zo meer.
Muziek speelt eveneens een belangrijke rol bij 'Moros y Cristianos', vooral de 'pasodoble' Paquito el Chocolatero geschreven door Gustavo Pascual Falcó, die voor de viering in Alicante eveneens de 'Cocentaina' componeerde, die daar zowat de officiële hymne van de feestvierders is geworden.
De meest befaamde 'Moros y Cristianos' hebben plaats in het industriestadje Alcoy (april), maar befaamd zijn ook de vieringen in La Vila Joiosa, Villena, Biar, Cocentaina, Crevillent, El Campello, Elda, Muro d'Alcoi, Ontinyent, Oriola, Petrer en districten in Alicante. De oudste viering heeft plaats in Caudete (Albacete). Daar begon zij al in 1588. Meer foto's op Moros y Cristianos 2009 Moraira

woensdag 30 december 2009

Grutto sterft tragische dood in Mali.

Een van de vijftien grutto's (Limosa limosa) die dit voorjaar in Friesland van een zendertje werden voorzien, is gesneuveld in Mali. De grutto kwam in een visnet aan zijn einde.

De trekvogel kreeg dit voorjaar, net als veertien soortgenoten, een zendertje ter grootte van een klein ei in de buikholte geïmplanteerd. Zo konden onderzoekers de tocht volgen die de dieren jaarlijks maken. De grutto vloog na het broedseizoen in de Friese weiden, in juni via Spanje en Senegal naar Guinee-Bissau. Daar bleef de vogel drie maanden, alvorens door te vliegen naar de binnendelta van de rivier de Niger in Mali. Na een week gaf de zender aan dat de vogel dood moest zijn. De onderzoekers startten direct een opsporingsactie. De grutto was naar een vrijwel onbereikbare plek gevlogen. Met hulp van een onderzoeksinstituut in Mali werd de afgelegen plek bereikt waar de grutto het leven had gelaten. Hier stuitten de onderzoekers op argwaan van de plaatselijke dorpsbewoners en vissers, die niet begrepen waar de overmatige interesse in de dode vogel vandaan kwam. Na lang overleg met de dorpsoudste en zijn raadgevers werd het stoffelijk overschot van de grutto uiteindelijk overhandigd. Het bleek dat de grutto door domme pech was overleden. Hij was in een visfuik terechtgekomen. Overigens is de jacht op grutto's in Mali niet ongewoon: als de visvangst tegenvalt worden de vogels vaak voor consumptie afgeschoten of door gespecialiseerde vogelvangers met netten gevangen.
Van de vijftien grutto's die met een zendertje werden uitgerust zijn er, onder meer door materiaalpech, nog maar vijf 'in de lucht'. De onderzoekers proberen uit te vinden of de vogels aan 'loop migration' doen, dat wil zeggen dat de vogels een rondje maken van Friesland, via Spanje naar Afrika, om via Italië weer terug te keren naar de Friese weilanden. Voor deze grutto zit de lange terugreis er in ieder geval niet meer in.
Meer foto's op Vogel ABC

Grutto vliegt in één ruk naar Senegal.

In mei van dit jaar voorzag een onderzoeksgroep vijftien grutto’s (Limosa limosa) in Friesland van een zender. Met dit zenderproject willen de onderzoekers achterhalen hoe de vogels precies tussen winter en zomerverblijf trekken. De peilingen van de grutto’s worden gedaan met behulp van een kleine zender die in de buikholte van de vogels is geplaatst. Op gezette tijden zoekt deze zender contact met de Argos-satellieten, die vervolgens de positie van de zender doorsturen naar de onderzoekers. Één van de grutto’s werd voor het laatst in Nederland gepeild in de Workumerwaard, in het zuidwesten van Friesland. Tijdens de volgende peiling, een dag later, vloog ze over de Straat van Gibraltar.
Weer een dag later werd ze door de satelliet ‘gezien’ op een strand iets ten zuiden van de Mauritiaanse hoofdstad Nouakchott. Dinsdagochtend rond 10.00 uur passeerde ze de Senegal rivier, in het grensgebied tussen Mauritanië en Senegal (West-Afrika). De afstand van ruim vierduizend kilometer legde zij af in twee etmalen vrijwel non-stop vliegen. De gemiddelde snelheid lag daarbij op bijna tachtig kilometer per uur. ‘Als je de meewind daarvan aftrekt, dan blijft er nog steeds een snelheid over van bijna vijftig kilometer per uur, een indrukwekkende prestatie.
Meer foto's op Vogel ABC

Egyptische Mangoest

Ook wel Egyptische ichneumon, faraorat, grijze ichneumon of gewone ichneumon genoemd, is een roofdier uit de familie der mangoesten (Herpestidae). Dit diertje staat bekend als een echte slangendoder. Hij schijnt immuun te zijn voor slangengif. De Mangoest heeft een grijsbruine vacht, een lange, brede staart, die eindigt in een zwart kwastje, en kleine, brede oren. De poten zijn vaak verborgen onder de dikke, lange vacht. Dit zorgt ervoor dat de Mangoest slangachtig over kan komen. De Mangoest wordt 45 tot 60 centimeter lang, met een staart van 33 tot 54 centimeter. Hij weegt 2,2 tot 4,1 kilogram. Het is een zeer speels dier.
De naam ichneumon komt uit het Grieks, en betekent "spoorzoeker". Hij loopt vaak met zijn kop naar de grond, waarschijnlijk een geur achterna. Soms loopt een hele familiegroep in een lange rij achter elkaar aan. Het dier is voornamelijk overdag actief. Dan jaagt hij op konijnen, knaagdieren, vogels, ongewervelde als insecten en krabben, slangen en andere reptielen en amfibieën.

Ook eet hij aas en vogeleieren.Hij breekt een ei door het met zijn voorpoten vast te houden en tegen een steen aan te slaan. Hij heeft meerdere jachttechnieken, en past deze ook regelmatig aan de situatie aan. De Mangoest kan razendsnel toeslaan, en graaft ondergrondse prooien gemakkelijk uit met zijn voorpoten. Zijn snelheid en wendbaarheid zijn een voordeel bij gevaarlijke prooidieren als gifslangen. Ook vogels weet hij zo te grijpen.
De Mangoest (Herpestes ichneumon) komt in bijna geheel Afrika voor, alsmede in Madagaskar, Israël, Portugal en Zuid-Spanje. De soort ontbreekt in woestijnen als de Sahara, de Kalahari en de Namib-woestijn, evenals in dicht woud. De soort komt vooral voor in grasvlaktes in de nabijheid van water: van uiterwaarden en riviervalleien tot meeroevers en zeekusten. De Mangoest is een goede zwemmer. Ook komt hij veelvuldig voor in vochtige savannes en open plekken in het bos. In Spanje komt hij voor op heidegronden, struweel in rotsachtige gebieden en akkergrond. Ik kwam ze tegen in Sevilla en in Ciudad Real.
Het was op dit weggetje in Ciudad Real dat ik de mangoest zag, geen wonder want de bermen zaten vol met konijnen en rode patrijzen.

Roodborstjes als Ambelopoulia.

Voor ons zijn roodborstjes (Erithacus rubecula) lieve, kleine vogeltjes, dieren die zich met name in deze tijd van het jaar gulzig tegoed aan de pinda’s of vetbollen die je in de tuin hebt hangen. Maar in het zuiden van Europa kijken veel mensen toch net wat anders tegen deze zangvogels aan. In Cyprus vormen ze namelijk een veelverkochte delicatesse. Jaarlijks zouden volgens milieubeschermers meer dan een miljoen zangvogeltjes in de kookpotten verdwijnen. Samen met andere kleine zangvogels worden de roodborstjes en masse gevangen en verkocht aan restaurants. Jagers gebruiken kleine stukjes hout met lijm die de veren van hun vleugels rukken. Deze strategie heeft tot gevolg dat de vogels niet weg kunnen vliegen en een enkele reis richting keuken voorgeschoteld krijgen. De vogels worden doorgaans gepekeld of gekookt geserveerd.

dinsdag 29 december 2009

Belchite

Belchite ligt ongeveer 40 km ten zuidoosten van Zaragoza. In 1937 is om en rond het stadje hevig gevochten door de republikeinen en de Falange. Op 24 Augustus 1937 lanceerden de republikeinen hier een offensief. Het verzandde al snel in huis en huis gevechten met als resultaat 6000 doden en een Belchite dat geheel aan flarden geschoten werd. In januari 1938 lanceerde Franco hier opnieuw een offensief, samen met de Italianen, dat het front stabiliseerde. Na de burgeroorlog is besloten het nieuwe Belchite maar naast het verwoeste dorp te bouwen. Het is tegenwoordig een zeldzaam monument. Een stadje, zoals het was vlak na de verwoesting, bovendien is het niet bekend bij het grote publiek, dus de kans is groot dat je alleen door de ruines loopt van wat eens Belchite was.

Tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) maakten ook Nederlandse strijders deel uit van de Internationale Brigades. Nederlandse verpleegsters trokken eveneens naar Spanje, na afloop van de Spaanse Burgeroorlog of eerder keerden zij terug naar Nederland. Na thuiskomst wachtten hen vele problemen waaronder het verlies van het Nederlanderschap wegens het in vreemde krijgsdienst treden.
Meer foto's op España - Belchite

Bijzondere maan op oudejaarsavond.


Op oudejaarsavond zijn tegelijkertijd twee bijzondere natuurverschijnselen te zien.Het is blauwe maan,dat betekent dat het voor de tweede keer in een maand volle maan is,en er is ook een gedeeltelijke maansverduistering.
Blauwe maan ontstaat doordat de cyclus van de maan net iets korter is dan een maand.Het heeft niets met de kleur van de maan te maken.Blauwe maan komt om de twee à drie jaar voor.Het is twintig jaar geleden dat het op oudejaarsavond blauwe maan was.
De maansverduistering is rond 20.30 uur op zijn hoogtepunt.De schaduw van de aarde valt dan op de maan.

Spaanse Flamingo vliegt naar New York.

Een leven in ‘the big apple’ lijkt op het eerste gezicht misschien niet weggelegd voor een flamingo (Phoenicopterus roseus) die in een natuurpark in Spanje wordt geboren, maar waar een wil is, is een weg. Een Spaanse flamingo die werd geboren in het gebied van de Ebrodelta in de Catalaanse provincie Tarragona, is afgelopen week tijdens de kerstdagen gesignaleerd in Central Park in New York. De flamingo met het identificatienummer X-212 werd geboren in 2004. Het was een Italiaanse vogelliefhebber die de vogel aan de andere kant van de Atlantische Oceaan spotte. Voor zover bekend is moet de flamingo de zesduizend kilometer over zee zelf hebben afgelegd.
Meer foto's op España - Delta d'Ebro en España - Delta d'Ebro - Las Casas

maandag 28 december 2009

Turkije bij de Europese Unie?

Daar ga ik en de mensen op de foto niet over. Wel weet ik dat ik in 1973 een onvergetelijk tijd in dat land had, al waren ze nog zo arm ze boden je van alles aan en al gingen ze nog zo gebukt onder hun zware lasten, ze waren vriendelijk en gastvrij.



Meer foto´s op Galeria de Turquía

Het geluid vergeet je nooit meer.


Luid roepend naar elkaar komen de Kraanvogels (Grus grus) aangevlogen uit Noord-Europa, ze zijn terug in hun overwinteringgebied in Extremadura en Ciudad Real in Spanje. Tot eind februari begin maart zullen ze hier blijven, dan begint de lange terugreis naar hun broedgebied. Meer foto's op Vogel ABC

Vier reebruine ogen……..

Keken in dit geval de fotograaf aan. Ik ben ze wel eens eerder tegengekomen morgens vroeg als ze zich op ruime afstand uit de voeten maakten. Deze dachten echter dat ik ze niet zag achter het struweel. Meer foto's op Animals-Wild

Herdenkingsplaatsen langs de weg

Je ziet het veel te vaak langs de wegen, kruizen of bossen bloemen. Hier is iemand verongelukt denk je en je vervolgt je weg. Welk verdriet er achter schuil gaat kun je lezen op http://ripjelledhondt.hyves.nl/

Ook in Zuid-Spanje slaat de winter toe.

Ik heb ik het nog niet vaak meegemaakt, SNEEUW in Zuid-Spanje! Maar deze winter ligt het er. Meer foto's op Sneeuw in Zuid-Spanje
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...