Veel regen op het Iberisch schiereiland

Er is de afgelopen week heel wat regen gevallen in Spanje en Portugal. Jammer genoeg gaat die overvloedige regenval meestal hand in hand met menselijk leed – twee mensen verdronken aan de Costa-Blanca - en materiële schade. Maar de regen was wel heel hard nodig na de vele maanden van droogte. Ook de tientallen bosbranden in Portugal zijn nu vrijwel allen gedoofd. Ik verwonder me er trouwens over dat er überhaupt nog bos is in Portugal want al jarenlang staat iedere zomer de boel in brand, in Spanje ook trouwens maar gelukkig niet in die mate.

De boeren zijn in ieder geval dankbaar dat er fris nieuw groen opkomt, zodat hun kuddes weer wat te kauwen hebben.

Deur Decoratie

Je woont midden in het Spaanse natuurpark “la Sierra y los Cañones de Guara”. Je verschalkt wel eens een Wildzwijn en je ruimt wel eens een lastige roofvogel uit de weg. En natuurlijk spijker je trots de jachttrofeeën op de staldeur.

Moord op Soortgenoot

In mijn tuintje zitten ook hagedissen en ik dacht altijd dat, dat van die leuke onschuldige diertjes waren. Dat blijkt toch een misrekening. Zo was ik er pas getuige van hoe een hagedis een soortgenoot te lijf gaat. Het aangevallen dier blijkt geen schijn van kans te hebben. Vrijwel bij de eerste hap heeft het een ingedrukte borstkast te pakken en het komt dan ook door verstikking om het leven. Of de hagedis is opgegeten - kannibalisme schijnt vrij normaal te zijn onder hagedissen en gekko’s – kon ik niet zien want het levenloze dier werd achter een steen getrokken waarna ik er geen zicht meer op had.

De wintervogels zijn er weer

Vanaf het begin van deze week 

zie ik ze weer in de tuin. De Zwarte roodstaart, Kleine zwartkop, Koolmees en de Roodborst. En vanaf het begin van deze week zijn ook de dertigers verdwenen en zitten we nu rond de 25 graden Celsius, maar met beduidend meer wind en koudere nachten. Deze morgen hangen er zelfs wolken boven de Middellandse Zee en om 09:00 uur is de buitentemperatuur 21 graden Celsius. 

Als die vogels 

weer in de tuin komen betekent dit meestal dat het op korte termijn kouder gaat worden. Dat hoeft niet speciaal aan de kust te zijn maar in ieder geval in het binnenland. Als de temperatuur oploopt zijn ze vaak weer verdwenen en komen dan terug als de temperatuur weer daalt. De Zwarte roodstaarten die mijn tuin bezoeken waren altijd vrouwtjes dacht ik, maar het blijkt dat de mannetjes in het voorjaar van het tweede kalenderjaar er net zo uit kunnen zien als de vrouwtjes. In ieder geval heb ik nog nooit een mannetje Zwarte roodstaart in mijn tuin gezien die er net zo uit zag als de vogel die ik in het binnenland fotografeerde, het waren altijd grijsbruine exemplaren.

De Kleine zwartkop 

blijft in het voorjaar vaak hangen en maakt dan een nestje in de heg. Zodra de jongen zijn uitgevlogen zijn ze verdwenen. Het is een leuk - zeer actief - vogeltje die werkelijk de hele tuin doorzoekt naar insecten. Een enkele keer - als er voldoende insecten zijn - komt de Kleine zwartkop ook in de zomer. De takken die ik snoei worden gehakseld en dat strooi ik onder de planten, daar komen insecten op af. Het drong vroeger nooit tot me door dat aardewerk ook echt van aarde is gemaakt. In de zomer is de Spaanse rode aarde in mijn tuin - door de zon - dan ook echt gebakken aardewerk, kei en keihard. Met dat strooisel houdt de grond meer vocht vast en droogt ze niet zo uit. Op een gegeven moment verteert dat strooisel ook en is het een laagje bladaarde geworden.

De Koolmees

is in de zomer bij mij in de tuin niet te zien en in de winter maar een enkele keer. Maar in het voorjaar maken ze altijd een nest in de Spaanse kruiken die ik heb opgehangen. Op de dag dat de jongen uitvliegen zijn ze verdwenen en ook in de buurt zie ik ze dan niet meer. Slechts een paar kilometer het binnenland in en daar zie je ze wel het hele jaar.

In de zomer 

zie je ze hier aan de kust nooit en in de winter vliegen ze met het weer mee. Een paar dagen frisjes, Roodborst in de tuin. Beetje warmer, weg Roodborst. Roodborsten hebben in de winter een eigen foerageerterritorium dat zij verdedigen tegen rivalen van beide geslachten. Hoe ze dat doen als ze steeds met het weer meevliegen, is mij een raadsel.

Tour de France 2012

Vandaag is het routeschema voor de Tour de France 2012 bekend gemaakt. De 16^de etappe op woensdag 18 juli 2012 gaat van Pau naar Bagnères de Luchon en is de koninginnenrit vanwege de beklimming van 4 bergen in de Pyreneeën, te weten: de Aubisque, de Tourmalet, de Aspin en de Peyresourde.

Ik ben weleens op de Aubisque, de Tourmalet en de Aspin geweest. Mijn busje moest heel wat toeren maken om bergop te komen en soms viel ik zelfs haast stil. De wegen zijn vaak erg smal en steil en er lopen loslopende koeien, paarden, ezels, varkens en honden en dan heb ik het alleen nog maar over de gedomesticeerde dieren. Er kan ook een hert of andere wild oversteken. Het afdalen met hoge snelheid van de renners is nog een graadje moeilijker en vereist veel stuurmanskunst, ook van de volgauto’s. Vergeet daarbij niet al die met water smijtende, meerennende en met veel te grote vlaggen zwaaiende wielerfans en je begrijpt niet dat er in verhouding zo weinig ernstige ongelukken gebeuren.

Tourbaas Christian Prudhomme omschreef de komende Tour de France als: “We hebben geprobeerd etappes neer te zetten waarin elke dag wel iets moois kan gebeuren”, ik hou mijn hart vast.

Gelukkig waakt in de Pyreneeën “Notre Dame de Luret” protectrice des voyageurs, dat is een hele geruststelling.

Het zijn niet alleen fietsers die de Col d'Aspin op en af sjezen, ook motorrijders uit heel europa vinden dit een ideaal circuit. Alle te beklimmen cols liggen in het “Parc National des Pyrénées”, een natuurgebied.

Carcassonne

Als je vanaf de Costa-Blanca binnendoor naar de Cevennen rijdt, kom je langs de Zuid-Franse stad Carcassonne. Ik heb zelden een stad gezien die zo’n authentieke skyline heeft als deze stad, waarvan de oorsprong ligt in de 8e eeuw v.Chr. De citadel, “La Cité” staat bekend als mooiste voorbeeld van een middeleeuwse stad in Europa, en is bijna volledig bewaard gebleven. Niet voor niets staat de stad op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en trekt jaarlijks ruim 3 miljoen toeristen.

Geelgors (Emberiza citrinella)

Foto boven: Geelgors (Emberiza citrinella)

De Geelgors (Emberiza citrinella) wordt ook wel de gouden gors genoemd, naarmate de zomer vordert wordt het mannetje egaler geel. 

Foto boven: Grauwe gors (Miliaria calandra)

Ik heb me altijd afgevraagd waarom ze de Grauwe gors de Grauwe gors noemen maar als je de Grauwe gors met de Geelgors vergelijkt dan is het inderdaad een wat grauw vogeltje, maar daarom niet minder mooi.

De Geelgors (Emberiza citrinella) is een zangvogel die vaak in groepjes is te zien, ’s Zomers zingt het mannetje zijn eenvoudige metalig klinkende zang. Het is een stand- en zwerfvogel die iets groter is dan de mus. Een Geelgors kan 16 tot 17 centimeter groot worden. De Geelgors leeft hoofdzakelijk van zaden maar in de broedtijd ook van wormen en insecten. Bij verstoring vliegen ze naar de dichtstbijzijnde heg of hoge boom. Het nest van de Geelgors is een vrij omvangrijk bouwwerk meestal aan de voet van een heg of dicht bij de wortels van een struik.

In de winter lijkt het mannetje meer op het vrouwtje en is het verenkleed wat bruiner. In de vlucht is de Geelgors van andere geelbruine vogels te onderscheiden door de relatief lange staart met witte staartzijden.

De Geelgors komt voor in heide begroeid met ver uit elkaar staande bomen, in bosranden, wegbermen en in heggen en houtwallen. Door het verdwijnen van heggen en houtwallen is de geelgors in de twintigste eeuw sterk achteruitgegaan.

Wegwezen

Zit je heerlijk te picknikken in het gras op de Col d'Aspin, komt er een koe controleren of er echt geen osseworst in je koelbox zit.

Geen regen gevonden

Afgezien van de regen

 op de Mont Aigoual in de Franse Cevennen, ben ik op mijn tochtje door Noord-Spanje en Zuid-Frankrijk geen regen meer tegen gekomen. Het was overal droog en warm.

De “Laguna de Gallocanta” 

die gedeeltelijk in de Spaanse provincies Zaragoza en Teruel ligt, is zelfs helemaal droog gevallen. Normaal moeten hier over enkele dagen de eerste kraanvogels uit het noorden aankomen die de lagune als overnachtingsplaats gebruiken. Maar nu maken wilde zwijnen gebruik van de droog gevallen lagune om snel over te kunnen steken naar de omliggende bergen.

Als er niet snel regen 

komt en er dus geen water in de lagune vloeit betekend dit dat een groot gedeelte van de tienduizenden in Spanje overwinterende kraanvogels zullen doorvliegen naar het eveneens Spaanse Extremadura. Het water in de lagune biedt de kraanvogels bescherming tegen vossen en andere predatoren, ze gebruiken het niet om te drinken want het water (als er water is) in de lagune is zout.

Hoe droog 

het is kun je goed zien aan de stofwolken die een naar huis terugkerende tractor opwerpt bij de lagune.