Duivels Toeval

Vogels en vliegtuigen gaan niet samen, dat is in de luchtvaart een bekend gegeven.

Maar juist nu heel natuurminnend Nederland in rep en roer is doordat er op dit moment duizenden ganzen rondom ‘Schiphol Airport Amsterdam’ gevangen en daarna vergast worden om zo toekomstige vogelbotsingen te vermijden en daarmee de vliegveiligheid te verhogen, gebeurt er dit: 

Je hoeft geen luchtvaartdeskundige te zijn om te begrijpen dat er heel wat mis had kunnen gaan, en dat dit incident niet erg meewerkt aan vliegveiligheid. Ondertussen zullen de luchtverkeersleiders wel weer een keer gaan staken voor betere loonvoorwaarden en worden de ganzen afgeslacht.

Vliegvelden werken als magneet voor veel vogels, en zij laten zich steeds moeilijker verdrijven. Afgezien van het vliegtuiglawaai vinden vogels op vliegvelden namelijk nog een oase van ruimte en rust waar geen roofdier of mens in de weg zit.

Hieronder enkele citaten uit PiepVandaag.nl 

De veiligheid rondom Schiphol is uiteraard van het grootste belang, maar er zijn veel maatregelen te nemen om de overlast door ganzen te beperken. Met name de keuze van de gewassen op de akkers rondom Schiphol kan van grote invloed zijn. Deze gronden, in bezit van de Staat of Schiphol, worden echter beplant met gewassen die een grote aantrekkingskracht op ganzen hebben.

Een Ooggetuige

“Niet alleen volwassen ganzen maar ook pulletjes worden door het dieren vernietigingbedrijf Duke Faunabeheer bij elkaar gedreven in vangkooien. Je ziet de enorme paniek bij de dieren. Omdat er rondom de kooi zwart landbouwplastic wordt gewikkeld is voor toeschouwers niet te zien dat ganzen zo dicht op elkaar zitten dat ze elkaar vrijwel dooddrukken alvorens de dieren de gaskar ingedreven worden. Daar worden ze een pijnlijke verstikkingsdood ingejaagd met het zeer traag werkende CO2gas.”

De keuze voor CO2 gas is dubieus, omdat Europa het gebruik van dit pijnlijke gas bij gewervelde dieren verbiedt. Helaas en om onduidelijke redenen wordt rondom Schiphol een uitzondering gemaakt.

Ganzenbescherming Nederland en vele andere deskundigen hebben staatssecretaris Atsma er bij herhaling op gewezen dat het massale doden van ganzen rondom Schiphol een grootscheepse intocht van gebiedsvreemde ganzen zal veroorzaken. Het zijn namelijk niet de residente ganzen die een gevaar voor vliegtuigen opleveren, maar juist de vogels die het terrein niet kennen en niet vertrouwd zijn met het luchtvaartverkeer.

Helaas is onder leiding van Atsma begonnen met het vergassen tot op 25 kilometer vanaf Schiphol in het Waterland bij Uitdam en Zuiderwoude, in strijd met de vergunning. Op deze wijze worden slachtingen aangericht in het hele waterrijke gebied benoorden en bezuiden Amsterdam.

Er zijn meer dan genoeg alternatieven beschikbaar die de legitimiteit van de ontheffing onderuit halen En de wijze waarop die gebruikt wordt ter discussie te stellen. Helaas wordt de discussie gebreideld door zwart landbouwplastic en het niet toelaten van de pers tijdens de vergassingen.

Meer informatie over dit treurige onderwerp via: PiepVandaag, GanzenbeschermingNederland en de Faunabescherming 

Bee-eater, Bijeneter (Merops apiaster)

Vlak bij het circuit ‘Ricardo Tormo’ bij Cheste, onder de rook van de stad Valencia, weet ik een plek waar Bijeneters (Meropidae) nestelen. Ik vind het iedere zomer een wonder dat ze juist daar nestelen want een erg rustige omgeving is het niet. Het nabijgelegen circuit wordt gebruikt voor de hoogste motor- en autosportclasses, met uitzondering van de Formule I. Jaarlijks worden er races georganiseerd voor het MotoGP kampioenschap. De vliegtuigen, die landen op en opstijgen van de luchthaven van Valencia, komen er laag vliegend overheen. En er loopt een spoorlijn waarop de treinen juist op die plek hun hoorn gebruiken omdat ze iets verderop een spoorbrug moeten passeren. De aarden wal waar ze in nestelen wordt regelmatig een stukje afgegraven en nu wil Ferrari er ook nog zijn ‘Ferrari World’ thema park vestigen. En toch brengen ze hier, tot nu toe, ieder jaar jongen groot.

Als een stier die de arena betreedt stormt de Bijeneter uit de nestingang. De lucht in om opnieuw insecten te vangen voor zijn jongen.

Ze vliegen af en aan om alleen even halt te maken op een tak of elektriciteitskabel. Waartegen ze de gevangen insecten eerst doodslaan voordat ze ze aan hun jongen voeren, want dat dode insecten niet meer kunnen steken weten ze als geen ander.

Hopelijk komen ze dit najaar veilig met hun jongen in zuidelijk Afrika aan. Want het is niet alleen hun habitat die langs alle kanten degenereert. Er staan onderweg ook nog enkele divisies sportlieden (?) in camouflagepak en jachtgeweer klaar om ze uit te zwaaien of welkom te heten. Dat dode vogels niet meer kunnen vliegen weten zij als geen ander. 

Uitvoerige informatie over het insect waar de Bijeneter zijn naam aan dankt kun je hier aanklikken.  

Een dagje naar de Marjal

Als ik zaterdagmorgen naar buiten loop 

zie ik dat het een beetje bewolkt is, ideaal om weer eens naar de Marjal de Pego-Oliva te gaan want daar ben ik al geruime tijd niet geweest. Nu ligt de Marjal de Pego-Oliva op slechts 35 kilometer van mijn huis maar door de invloed van de bergen ziet het weer er daar soms heel anders uit dan waar ik woon en dat is ook nu het geval. Er is volop zon in de Marjal met alleen boven de bergen wat wolken. Maar gelukkig komt er in de loop van de dag wat sluierbewolking opzetten die het keiharde zonlicht wat zachter maakt. 

De rijstplanten staan al behoorlijk hoog in de Marjal

en er is ook voldoende water. De eerste vogel die ik kan fotograferen is een Zwarte Ibis (Plegadis falcinellus), een vogel die ik nooit eerder in de Marjal ben tegengekomen. Normaal zie je de Zwarte Ibis met meerdere soortgenoten maar deze is alleen en blijft constant op vrijwel dezelfde plek foerageren.

Her en der liggen er in de rijstvelden nesten 

van Steltkluten (Himantopus himantopus), van alle aanwezige vogels maken zij de meeste herrie. Ze bewaken hun nesten goed en gaan onder luid gekrijs onmiddellijk op de wieken als ze een indringer menen te zien. De Kluut (Recurvirostra avosetta), een lid van dezelfde familie, heb ik ook nog nooit in de Marjal gezien. Maar misschien komt dat omdat ze meer van brak en zout water houden.

Ook zie ik deze keer geen enkele roofvogel

en ook van de Blauwe reiger (Ardea cinerea) zie ik maar enkele exemplaren, terwijl het er in de winter vol mee zit. Van de Kleine zilverreigers (Egretta garzetta) zitten er tientallen en er vliegt zelfs een Woudaap (Ixobrychus minutus) over.

De Purperreiger (Ardea purpurea)

is wel goed vertegenwoordigd in de Marjal, ik tel vele exemplaren van deze zomergast. Op het aangeslibde wier in de vaarten zitten ook heel wat jonge Iberische kwikstaarten (Motacilla flava iberiae), ze rennen vliegensvlug achter allerlei insecten aan en hoewel ze nog jong zijn doen ze dat niet om mee te spelen. Één van de kwikstaarten heeft een nylondraad uit zijn snavel hangen met waarschijnlijk een ingeslikt vishaakje. Helaas zie ik regelmatig vogels die haken hebben ingeslikt of verstrikt zitten in netten of visgerei, vooral aalscholvers zijn vaak het slachtoffer. 

Tegen de tijd dat ik naar huis ga

zie ik nog een Steenuiltje (Athene noctua) op het dak van een oude schapenkraal zitten, hij doet net of hij me niet ziet maar heeft me wel degelijk in de gaten. 

Als ik binnendoor terug naar huis rij

zie ik langs de rivier bij Jávea een vogel - ongeveer zo groot als een Kauw - op een elektriciteitkabel zitten. Ik stop om eens goed te kijken en het blijkt een heuse Scharrelaar (Coracias garrulus) te zijn. Één van de kleurrijkste vogels die we in Europa hebben. In augustus of september vertrekt hij al weer naar tropisch Afrika om in april of mei weer terug te keren naar zijn broedgebied. 

Het was een fijn dagje

met heel wat verschillende soorten. Vooral met de Scharrelaar ben ik blij want je komt ze haast niet meer tegen. In Nederland zijn er tussen 1800 en 1996 slechts 62 bevestigde waarnemingen van de Scharrelaar gedaan.

Het Droge en Dorre Spanje

Zoek op Google naar “het échte Spanje” en je krijgt circa 4.770.000 resultaten. 

Gek, ik wist niet dat er een echt en een onecht Spanje bestond. Maar het gaat nog verder er is schijnbaar ook een echt Andalusië, Baskenland of Valencia. Als iemand een camping, hotelletje of B&B begonnen is in een streek waar weinig toeristen komen dan adverteren ze al snel met “het échte Spanje”. Alsof de rest van Spanje niet echt zou zijn, waarschijnlijk bedoelen ze het authentieke Spanje, omdat er in hun streek nog weinig veranderd is. Ze komen door het adverteren met de kreet “het échte Spanje” automatisch in de knoop, want als de advertentiecampagne succesvol is en er veel toeristen op afkomen is het gelijk – volgens hun eigen beleving - “het échte Spanje” niet meer. 

Allemaal onzin natuurlijk er is maar één Spanje – mooi of lelijk - en dat is echt Spanje, een land van contrasten.

Deze keer wat foto’s van het droge en dorre Spanje. 

Comarca Campo de Belchite, Provincia de Zaragoza

Comarca Alto Guadalentín, Provincia de Murcia

Comarca Campo de Belchite, Provincia de Zaragoza

Comarca Tierra de Badajoz, Provincia de Badajoz

Comarca Campo de Belchite, Provincia de Zaragoza

Comarca Oriental, Provincia de Murcia

Comarca Maestrazgo, Provincia de Teruel

Comarca Vinalopó Medio, Provincia de Alicante

Spanje heeft 121 van de 200 habitats voor flora & fauna die de Europese Unie erkent. 

De provincies van Spanje, die onderdeel zijn van de Spaanse autonome regio's, zijn onderverdeeld in comarca's. De bevoegdheden van een comarca verschillen per regio; in sommige regio's (zoals Catalonië) hebben de comarca's veel bevoegdheden, terwijl ze elders - zoals in Galicië - geen enkele bevoegdheid hebben.

The House Crows at - De Huiskraaien van - Hoek van Holland

WANTED Dead Or Alive

............Oei!, volgens een Sovon- Vogelonderzoek Nederland -rapport is dit een levensgevaarlijke rakker. In het rapport staat o.a. te lezen dat de huiskraai (Corvus splendens) in de al gekoloniseerde landen als een plaag wordt beschouwd. 


Uit de praktijk zijn vele vormen van schade bekend, en aannemelijk is dat deze schade zich ook hier zal gaan voordoen.

Ze zijn schadelijk voor de natuur omdat hun menu onder andere bestaat uit andere vogels (inclusief eieren en kuikens), vleermuizen, hagedissen, kikkers, vissen en andere kleine dieren. Daarnaast zijn ze agressief tegenover onder meer roofvogels en uilen. Bovendien concurreren ze om voedsel en nestgelegenheid met andere vogelsoorten.

Ook veroorzaakt de huiskraai economische schade. Voor de landbouw is van belang dat ze zich onder meer tegoed doen aan maïs, fruit, kippen en eieren, dat ze het vee lastigvallen en soms zelfs pasgeboren kalveren, schapen en geiten doden.

De horeca en de handel kunnen eveneens schade verwachten: huiskraaien stelen voedsel bij eetgelegenheden en markstallen en bevuilen de terrassen. Bovendien verspreiden ze afval en beschadigen ze onder meer antennes en elektriciteitsdraden.

Daarnaast is er sprake van aantasting van het welzijn: grote slaapplaatsen met huiskraaien veroorzaken forse geluidsoverlast en de vogels bevuilen voertuigen, tuinen, gebouwen en stoepen. Ook staan de vogels erom bekend dat ze aanvallen uitvoeren op mensen, honden en katten en dat ze zich soms zelfs tegoed doen aan puppies.

Tot slot leveren huiskraaien ook volksgezondheidsrisico’s op: vastgesteld is dat ze zeker acht soorten dierlijke parasieten bij zich kunnen dragen en een reservoir vormen voor buikloopziekten, West Nile Virus, diverse veeziekten en mogelijk ook vogelgriep.

Als ik op een bankje zit aan de Koningin Emmaboulevard in Hoek van Holland en op de grond voor me de Huiskraaien zie zitten, overdenk ik het bovenstaande. Wat er in het rapport staat geldt eigenlijk voor de hele familie van Kraaiachtigen en dat ze pasgeboren kalveren, schapen en geiten doden en ze zich soms zelfs tegoed doen aan puppies lijkt me een broodje aap verhaal. Of het moeten dieren zijn die al voor dood in de wei liggen of zijn doodgereden. Daar komt bij dat de Huiskraai volledig van de mens afhankelijk zou zijn. 

Ik haal wat brood uit mijn busje en gooi dat op het trottoir, onmiddellijk komt er een kluwen meeuwen, zwarte kraaien, kauwtjes en ook de huiskraaien op het brood af. De meeuwen zijn het felst – vooral de kokmeeuw – en de kraaien het slimst, ze verzamelen meerdere stukjes brood in één keer. De huiskraai gedraagt zich zeker niet agressiever dan de zwarte kraai of de kauwtjes, nee ze blijven zelfs wat op de achtergrond. 

De Huiskraai is inheems in: India, Pakistan, Sri Lanka, Malediven en Laccadiven, Zuidwest-Thailand en de zuidelijke kuststreken van Iran. De huiskraai lijkt op de kauw, maar heeft een langere snavel en grijs/beige op de hals en buik. Bovendien is hij wat groter en forser. Het is een van de kraaiachtigen die zich graag ophoudt in havensteden, bij de kust, strand en zee. 

Zo is hij waarschijnlijk ook in Nederland gekomen: als verstekeling op een schip, vermoedelijk vanuit Egypte. De twee of drie Huiskraaien die in 1994 in Hoek van Holland verschenen, kwamen vanaf 1997 tot broeden. Het betrof het eerste broedgeval in Europa en tevens het eerste in een gematigd klimaat. In 2007 oversteeg het aantal Huiskraaien in Hoek van Holland voor het eerst de twintig. Het relatief strenge winterweer rond de jaarwisseling van 2008/09 lijkt niet voor een verhoogde sterfte te hebben gezorgd, want in februari 2009 werden er weer 25 bijeen gezien.

Nederland zou Nederland niet zijn als ook de huiskraai niet weer een strijd teweeg zou brengen tussen voor en tegenstanders.

Vangen van huiskraaien zinloze bezigheid Geplaatst op 9 februari 2010 15:00 door redactie Faunabescherming

De Faunabescherming heeft in een brief aan minister G. Verburg van LNV haar verbazing en bezorgdheid geuit omdat het ministerie voornemens is alle huiskraaien in Nederland te gaan vangen.

Er wordt ten onrechte van uitgegaan dat deze dieren gelijkgesteld kunnen worden met onder andere de tijgermug. De situatie met betrekking tot beide soorten is echter onvergelijkbaar. De tijgermug wordt als larve ons land ingevoerd in het water dat bij ingevoerde lucky bamboo zit bijgesloten. De huiskraaien hebben ons land bereikt door vrijwillig mee te liften met schepen. In die zin kan de komst van de huiskraai als een natuurlijke uitbreiding van hun leefgebied worden beschouwd. Ze zijn hier niet onvrijwillig naar toe gehaald en vervolgens opzettelijk losgelaten of per ongeluk ontsnapt, zoals dat bijvoorbeeld voor allerlei exotische watervogels en tuinplanten geldt die regelmatig in het buitengebied kunnen worden aangetroffen.

De huiskraaien hebben zich dus zelfstandig en vrijwillig hier gevestigd. Het uitbreiden van het leefgebied van een bepaalde diersoort door op allerlei drijvende voorwerpen zeestraten over te steken, is een natuurlijk verschijnsel dat overal ter wereld optreedt. Gezien de intensiteit van de scheepvaart over de hele wereld, betekent dat dus ook dat deze huiskraaien Nederland opnieuw op dezelfde manier zullen kunnen bereiken, als de nu aanwezige vogels worden weggevangen. Het wegvangen betekent geen “oplossing” als er al een probleem zou zijn. Ook daarom gaat de vergelijking met bijvoorbeeld de tijgermug mank. De tijgermug vormt een potentieel gevaar voor de volksgezondheid. De zeer kleine populatie huiskraaien leeft al tientallen jaren in Nederland zonder op enige manier daadwerkelijk schade of overlast te veroorzaken. Ze gedragen zich min of meer zoals zwarte kraaien, kauwen of roeken. Als gevolg van de concurrentie met deze inheemse kraaiachtigen is de kans dat zij zich op termijn explosief zullen vermeerderen dan ook nihil. In ieder geval is de situatie in ons land voor dit soort nieuwkomers totaal onvergelijkbaar met de situatie op afgelegen eilanden, waar de inheemse soorten niet gewend zijn aan predatoren.

De Faunabescherming verzoekt de minister met klem van dit voornemen af te zien en de kleine populatie huiskraaien met rust te laten.

Huiskraaien op de korrel Geplaatst op 18 december 2010 10:10 door webmaster

De huiskraaien in Hoek van Holland dienen uitgeroeid te worden. Dat vindt het Faunafonds, om haar mening gevraagd door toenmalig minister Gerda Verburg. Het Faunafonds bestaat vrijwel geheel uit boeren en jagers, die waarschijnlijk nog nooit eerder van huiskraaien gehoord hadden.

Huiskraai - slachtoffer van xenofobie?

Huiskraaien komen oorspronkelijk voor in India, maar blijken zich met behulp van schepen ook in andere delen van de wereld te kunnen vestigen. Basis voor dit advies is uitsluitend het rapport dat Sovon vorig jaar, ook op verzoek van Verburg, over de huiskraai heeft geproduceerd. Wie betaalt, bepaalt….

Daarin worden de problemen met huiskraaien in Australië en Egypte geschetst en de indruk gewekt, dat zich ook in ons land onvermijdelijke problemen zullen voordoen als niet nu wordt ingegrepen. Dat de huiskraai in Nederland niet in een lege niche terecht komt en moet concurreren met een heel stel andere kraaiachtigen en dat de soort zich op een voor hem natuurlijke manier over de wereld verspreidt en dus geen exoot genoemd kan worden, wordt in het Sovon rapport onvermeld gelaten.

Het Faunafonds erkent wel, dat schieten op huiskraaien in de omgeving van het Vispaleis niet geheel zonder risico’s is…. Meneer Bleker zal daar met z’n boerenwijsheid wel een oplossing voor weten.