Gek op Wormen

Zowel de Tureluur (Tringa totanus) als de Groenpootruiter (Tringa nebularia) zijn gek op wormen maar ook op zeeduizendpoten, slijkgarnalen, rode draadwormen en schelpdieren die ze vinden door te tasten in het slik. Aan de binnenkant van hun snavel zitten gevoelige zintuigcellen waarmee ze bij het tasten een onderscheid kunnen maken tussen eetbare dingen en slib- en zanddeeltjes in de bodem.

Van de Tureluur (bovenste foto’s) kun je werkelijk tureluurs worden, eindeloos roept hij - in het voorjaar - duizenden keren zijn naam. De Tureluur is een weidevogel die ook regelmatig op kwelders en slikken te zien is. Ze broeden in Nederland en België op vochtige graslanden en langs slootkanten. De grootste aantallen zijn er in augustus en september te zien. Ze overwinteren bij ons aan de Middellandse Zee, vooral in de Ebro-Delta kun je dan heel wat exemplaren aantreffen. De Tureluur staat er om bekend dat ze snel ruzie maken met andere vogels in hun omgeving.

De Groenpootruiter komt in Nederland en België voor tijdens de maanden april tot november. Tijdens de broedtijd zijn ze in het noorden van Rusland, Scandinavië en het noorden en westen van Schotland, terwijl ze in de winter voornamelijk in tropisch Afrika zijn. Sommige exemplaren overwinteren langs de kusten van de Middellandse Zee en Zuid-Engeland.

De Groenpootruiter broedt ook in een breed gebied dwars door Siberië tot aan de Grote Oceaan. Deze broedvogels trekken echter naar overwinteringgebieden in Azië en Australië.

Eindelijk regen in Moraira

Afgelopen zondag

is er eindelijk een fikse regenbui gevallen in ons dorp, wat op een punt in de Middellandse zee ligt. De laatste serieuze regenbui boven ons huis dateert van maart het was dus hard nodig. Probleem alleen is dat door de aanhoudende droogte de grond kei en keihard is geworden en het regenwater er niet gelijk in doordringt. Grote stromen water die de berg afdenderen zijn het gevolg. Soms storten er – vanwege de plotselinge watermassa’s – muren in of ontstaat er andere schade.

Die regenbuien

zijn vaak plaatselijk. Ik kijk dan ook altijd even op het blog van Nederlanders in de buurt of het daar ook geregend heeft. Op het blog van ‘Wonen in Spanje’ kun je zien dat het in Jálon – niet ver van Moraira – ook heeft geregend. En op het blog van ‘La vida en Barbarroja’ zie je dat het in het zuiden van de provincie Alicante droog is gebleven. 

Aan het eind

van de middag ben ik nog even naar het strandje van Benitachell gereden. Er was haast niemand op het strand maar voor sommige mensen was het blijkbaar nog niet nat genoeg.

Fijn hoor

een dagje zonder zon!

2012 IS HET JAAR VAN DE BIJ

De Bij (Apoidea)

is een familie binnen de insecten, die op heel de wereld (behalve Antarctica) op planten met twee zaadlobben voorkomen. Alle bijen zijn echte vegetariërs en leven gedurende hun hele levenscyclus van nectar en stuifmeel. Er zijn momenteel zo'n 20.000 bijensoorten bekend. Binnen de bijenfamilie zijn er twee typen bijen; solitaire en eusociale bijen.

Wilde bijen

zijn solitaire bijen en doen alles alleen; van het nest maken tot voedsel zoeken. Vaak hebben wilde bijen een speciale relatie met hun biotoop. Soms zijn ze zelfs voor hun voedsel geheel afhankelijk van één soort plant (monofaag). Enkel de vrouwelijke wilde bijen hebben een kleine angel. Wilde bijen steken echter bijna nooit, omdat zij geen kolonie hoeven te beschermen.

Eusociale bijen

leven (deels) in een volk waar zij alle taken delen. Hommels en honingbijen zijn beide een voorbeeld hiervan. Honingbijen en hommels vliegen op meerdere soorten planten (polyfaag), waardoor zij minder afhankelijk zijn van een bepaald biotoop. Ook kunnen zij grotere afstanden afleggen; dit kan wel tot 3 kilometer van de kolonie af zijn.

De Honingbij (Apis mellifera)

De honingbij wordt gewaardeerd door de mens vanwege de belangrijke rol als bestuiver van vele plantensoorten zoals fruitbomen. Daarnaast is de honingbij de belangrijkste leverancier van verschillende natuurproducten zoals honing, bijenwas, koninginnengelei en propolis. De honingbij wordt door mensen op grote schaal in kunstmatige bijenkorven gehuisvest voor productiedoeleinden. De honingbij wordt echter - mede door de mens - ook bedreigd, belangrijke oorzaken zijn verschillende bijenparasieten die plagen kunnen vormen en een aantal onbegrepen symptomen die veel bijenvolken hebben doen verdwijnen.

Een bijenzwerm

is een deel van een bijenvolk uit de bijenkast van een imker, dat op stap is gegaan omdat die kast de bijen te krap werd. Dat gebeurt vaak in mei of juni, maar ook wel later. Deze bijen zijn dan op zoek naar een nieuwe woning om daar uit te groeien tot een nieuw volk. Ook jouw tuin kunnen ze uitkiezen voor een korte of langere tussenstop. De zwerm strijkt neer, bijv. op een tak of op de dakrand. Verkenner-bijen speuren intussen verder naar een definitief onderkomen; ze zoeken een plek waar het beschut en donker is. De zwerm is met volle maag van huis gegaan en is daardoor niet steeklustig.

2012 IS HET JAAR VAN DE BIJ. hier vind je meer informatie.

Koperen Ploert

Het moet me van het hart,

ik begin schoon genoeg te krijgen van de zon die hier al maanden onafgebroken schijnt. Die de ene na de andere hittegolf veroorzaakt, de grond doet verdrogen en het water laat verdampen. Ik weet dat de toeristen en de man van het strandtentje er blij mee zijn maar ik heb het even helemaal gehad met die oranje bol.

Om te kunnen

fotograferen moet je vroeg uit de veren want na tien uur is het licht al zo fel dat er nog nauwelijks een redelijk resultaat is te behalen. Na zes uur in de middag mag je nog even op herhaling maar dan is de temperatuur tot grote hoogte gestegen en zijn de schaduwen erg lang. Wat dat betreft zit je in Nederland en België beter met die heerlijke depressies.  

Gistermorgen

ben ik al vroeg naar Calpe gereden - het was nog donker – ik stond nog maar nauwelijks op de berg of daar was ie weer. Weer een snikhete dag tegemoet, weer 10 ijslolly’s naar binnen werken om een beetje koel te blijven. 

Toen de zon

net opkwam was er nog nauwelijks kleur te bekennen in de omgeving maar in no-time werd de wereld oranje.

De Peñon de Ifach

- het symbool van de Costa-Blanca – stak donker af tegen de snel rijzende zon. Tegen de tijd dat ik de berg weer af was werd het licht al feller en verdween de oranje gloed. De lucht begon al weer te trillen van de warmte.

Ruilen?

Nou, dat nou ook weer niet!

Olocau del Rey – Castellón

12 maart 2012

Het land is pas ingezaaid, de nachten zijn nog behoorlijk koud.

18 mei 2012

Ondanks dat het nauwelijks heeft geregend is het zaaigoed toch opgekomen. Maar dat komt ook doordat Olocau del Rey op een hoogte van 1.042 meter boven de zeespiegel ligt. Het land is vaak in mist en nevel gehuld.

Olocau del Rey

heeft 139 inwoners die voornamelijk van landbouw en veeteelt afhankelijk zijn. Het ligt in de Comarca Los Puertos de Morella op een afstand van 200 km. van Valencia, 130 km. van Castellón en 28 km. van Morella. In de omgeving zitten veel soorten vogels. 

De Libellen-verslinder

Prachtig

al die verschillende soorten libellen die er nu rondvliegen in de Marjal de Pego-Oliva.

De Ralreiger (Ardeola ralloides)

is het er helemaal mee eens. Maar heeft geen oog voor hun schoonheid en ziet ze slechts als voedselbron.

In een hoekje

van het rijstveld – verscholen tussen wat riet – staat hij de boel te bekijken en moet hij een keuze maken. Zoals wij kiezen uit aardbeien of citroenijs.

Keuze?

ik neem gewoon een gele.

En die rode

er achteraan. Wil je er ook één? Er zijn er genoeg.

Ik ben maar weggegaan

de één na de ander werkte hij naar binnen. En er waren er inderdaad heel veel, je kon zelfs niet zien dat hij er al zo veel had verslonden. De gulzigaard!

Libellentijd

Ben vandaag

weer eens naar de Marjal de Pego-Oliva geweest en dat viel niet mee. Warm, warm en nog eens warm. Nee, ik moet eigenlijk zeggen heet, heet en nog eens heet. De meeste vogels zijn waarschijnlijk vanwege de hitte al dood van het dak gevallen want ik zag er erg weinig. Behalve een uitermate actieve libellenjager maar daar kom ik in mijn volgende posting op terug. Insecten waren er ook niet veel te zien – planten en bloemen verdroogt – en ik ben niet één vlinder tegengekomen. Jammer dat er aan de Costa-Blanca geen vlindertuin is, ik zou er tenminste geen weten.

Muggen (Nematocera)

zijn er niet te bekennen en het viel me vandaag in de Marjal op dat je ook haast geen zwaluwen ziet. Misschien zijn er in dit uitermate droge jaar onvoldoende insecten voor die luchtacrobaten. 

Libellen (Odonata)

daar waren er honderden van in alle soorten en maten en in diverse kleuren. Moet nog in mijn boekje nakijken welke soorten ik gezien heb maar het is nu om 01:30 in de nacht binnen nog steeds rond de 30 graden. Met de deuren en ramen tegen elkaar open en de ventilator aan. Geen ideale temperatuur om binnen in een boekje te gaan neuzen en ook een beetje laat trouwens.

Cicade – Cigarra

Ze worden vaak krekel genoemd 
en ze maken behoorlijk wat herrie, maar deze krekel van het Middellandse Zeegebied is een Zangcicade (Tibicen plebejus) en behoort niet tot de familie van de Krekels (Gryllidae).

Iedere cicade 
heeft een soortspecifieke zang, en het ritme en de toonhoogte is per soort iets anders zodat geen vrouwtjes van de verkeerde soort worden aangetrokken. De frequentie van het geluid is enigszins afhankelijk van de omgevingstemperatuur omdat insecten koudbloedig zijn. Dit betekent dat ze sneller worden naarmate de temperatuur hoger is, en dit geldt ook voor de spieren die de geluiden produceren.

Cicaden 
komen wereldwijd voor en zijn te vinden in uiteenlopende biotopen. Het enige continent waar geen cicaden leven is Antarctica. Cicaden voeden zich met plantensap.

Valle de Aézcoa – Navarra

Een weg in de Aézcoa vallei met op de achtergrond de Pyreneeën. 

Voor wie rust zoekt

De vallei is 198,41 km2 groot, herbergt 9 dorpen met totaal 960 inwoners. De bevolkingsdichtheid bedraagt 4,84 inwoners per km² (2011). Nederland heeft er 403 per km² (2012) en België 360,6 per km² (2011)

Ongewenst zomerbezoek

Las onlangs op  INSpanje.nl dat wespen worden aangetrokken door parfums, zweet, zonnebrandcrèmes en zoetigheden en dat ze erg vervelend zijn rond het zwembad. 

Nu gebruikt Phien thuis geen parfum, hadden we het zweet eerder op de dag afgespoeld, lagen de zonnebrandcrèmes ongebruikt in het kastje en vind ik het gillende zoontje van de buren vervelender rond het zwembad. Het was dus die heerlijke honingmeloen waar de wesp op af kwam, de eerste wesp die we deze zomer zien trouwens. Nu heb ik ooit eens ergens gelezen dat wespen geen meloensap kunnen verteren – waar of niet waar?, deze wesp zou dus aan een dodelijke maaltijd bezig zijn.

INSpanje.nl vermelde nog dat een wespensteek gevaarlijk is voor personen die er allergisch voor zijn. Dat je altijd anti-wespen middel bij de hand moet houden en dat het voor niet allergische personen bovenal pijnlijk is.

Ik mag mij aangaande wespensteken - door ondoordacht handelen - wel een soort ervaringsdeskundige noemen. Ooit kreeg ik op het jazzfestival van Bilzen, door te drinken uit een bierflesje een stekende wesp in mijn mond. En nog niet zo gek lang geleden wilde ik met de waterslang een nest verwijderen wat mislukte. Ik ben er dus achter gekomen dat ik niet allergisch ben en ook dat het pijnlijk is.

Prima anti-wespen middel schijnt trouwens de citroenkruidnagel methode te zijn. Wespen houden niet van de geur van kruidnagel, snij een citroen doormidden en steek er kruidnagels in.

Hun laatste tip- Houd in de gaten waar de wespennesten zich bevinden en laat deze verwijderen.

Helaas hadden ze er niet bijgeschreven bij wie je moet zijn om een nest weg te laten halen, zelf doe ik het in ieder geval niet meer. Ook is me gebleken dat de hier meest voorkomende wesp - de Franse veldwesp – helemaal niet zo agressief is. Wel komt er hier een kleinere wespensoort voor, die vaak onder dakpannen zitten en uitermate agressief zijn. Je hoeft er maar naar te wijzen en je hebt een paar steken te pakken. Deze wesp is van het type eerst steken en dan praten. 

Opnieuw brand in Natuurpark “Alto Tajo”

Afgelopen woensdag brak er brand uit bij het in het “Parque Natural del Alto Tajo” gelegen plaatsje Chequilla.

Chequilla 
is een dorpje in de Spaanse provincie Guadalajara in de regio Castilië-La Mancha wat 1361 meter boven de zeespiegel ligt. Vanwege de hoogte en de ligging kan het er behoorlijk koud zijn met in de winter temperaturen tot -20 graden Celsius. Het is vooral bekend om de prachtige rotsformaties van rode zandsteen in de directe omgeving.

De Plaza de Toros 
in Chequilla is uniek in Spanje. Het is een natuurlijke vlakke ring, omgeven door rotsformaties die tussen de vier en tien meter hoog zijn. 

El Cid

Door de gemeente loopt de historisch-culturele en toeristische route "Camino del Cid". Deze route van Burgos naar Valencia volgt het spoor van de legendarische Rodrigo Diaz de Vivar, bijgenaamd El Cid: de route van zijn 1000 kilometer lange veldtocht tegen de Moren in het jaar 1094.

Het “Parque Natural del Alto Tajo” 
werd tot natuurpark verklaard op 6 April 2000, en is het grootste beschermde gebied van Castilla-La Mancha. Met zijn 105.721 hectaren is het op twee na grootste natuurpark van Spanje. Er zijn 38 gemeenten in het park gelegen, verdeeld over de provincies Cuenca en Guadalajara.

Verwoest

Van de prachtige natuur is door de brand die woensdag rond 12:00 uur ontstond ca. 1.500 hectare verwoest. Meer dan 300 inwoners van de plaatsjes Alcoroches en Chequilla moesten worden geëvacueerd. 

Niet de eerste keer

Helaas is het niet de eerste keer dat er een brand is in het natuurpark. Zeven jaar geleden gingen 13.000 hectaren in vlammen op en verloren 11 personen het leven. 

Minder kieviten in Nederland

Dit jaar zag ik in februari grote groepen kieviten (Vanellus vanellus), die in de richting van de Pyreneeën vlogen op weg naar West- en Midden-Europa. Ook in de Marjal de Pego-Oliva waren er de afgelopen winter heel wat kieviten waar te nemen, naar mijn beleving zelfs meer dan normaal.

Sovon Vogelonderzoek constateerde echter dat er dit jaar in Nederland zo'n achttien procent minder kieviten rondvliegen dan vorig jaar. Er zijn in Nederland volgens Sovon nu naar schatting 150.000 kieviten. Er zijn gegevens verzameld van diverse over Nederland verspreide gebieden met een gezamenlijk oppervlak van circa 40.000 hectare. In 18% van die gebieden zijn de aantallen hetzelfde gebleven, in 30% zijn ze toegenomen en in 52% zijn ze afgenomen. Gemiddeld zijn de aantallen voor heel Nederland 18% lager dan in het jaar 2011.

Sovon is kieviten gaan tellen omdat het - griezelig stil op de velden - zou zijn geworden. De kievit heeft het al meer dan twintig jaar moeilijk in Nederland. De laatste vijf jaar nam het aantal jaarlijks met zes procent af. De oorzaak voor de daling is mogelijk het te lage gemiddelde waterpeil en het intensieve gebruik van het land. Door het te lage waterpeil zouden er minder insecten zijn die de vogels tot voedsel kunnen dienen. Ook hebben ze minder lang de tijd om te broeden, aangezien boeren hun land al vroeg in het seizoen willen gebruiken.

Foto: Overwinterende Kievit in de Marjal de Pego-Oliva, Comunidad-Valenciana

Al in juni trekken de eerste kieviten naar de kustgebieden van Engeland en Frankrijk, om van daaruit gezamenlijk naar het Iberisch schiereiland of zelfs Noord-Afrika te vliegen. In Nederland overwinteren kieviten uit Midden- en Noord-Europa. In zachte winters blijft een deel van deze vogels in Nederland overwinteren, waardoor het soms lijkt alsof de kievit geen trekvogel is.