In 2004 had hij nog een
redelijk grote kudde, als hij passeerde dan stond je stof te happen. De
tientallen schapen- en geitenpootjes deden het stof opdwarrelen. Hij liep met
ferme pas zijn trouwe hond aan zijn zijde, toch was hij toen al 75 maar dat
wist ik niet. Ik vond het eigenlijk maar vervelend als hij aankwam, je moest wachten
tot hij voorbij was en dat kon lang duren. Ik had hem eigenlijk nooit
aangesproken, geen tijd ik wilde vogels fotograferen. Hij was toen niet de
enige in de Marjal die met een schaapskudde liep, er waren er meer. Op
verschillende plaatsen stonden stallen waar de schapen en geiten in
overnachten. Het was een leuk gezicht, de koereigers die meeliften op de ruggen
van de dieren. Uitkijkend naar opvliegende insecten en niet bang voor de
herder.
En nu 10 jaar later? …. In
de loop van de jaren zijn ze verdwenen de schaap- en geitenkudden, alleen in de
zomer loopt er nog één buiten hem. Want hij loopt er nog steeds en ik heb hem
eindelijk eens aangesproken. 85 jaar is hij nu verteld hij stralend, en ja zijn
gezondheid is nog uitstekend. 40 jaar loopt hij nu met zijn kudde in de Marjal
en 45 jaar woonde hij in Andorra in de Pyreneeën, daar is hij ook geboren. Als
ik vraag of hij nog wel eens naar Andorra gaat, is het antwoord: een heel
enkele keer, maar meestal komen mijn broers hier naar Pego want ik kan de dieren
moeilijk alleen laten. Die dieren, daar zijn er in de loop van de jaren nog
maar een paar van overgebleven. Geiten heeft hij niet meer, een paar schapen en
een nieuwe hond is alles wat er is overgebleven. Het loont niet meer, er is
steeds meer woeste grond in gebruik genomen als landbouwgrond en dus is er minder
te grazen voor de dieren.
Hoe is het met de dieren in
de Marjal vraag ik hem, zijn er meer of minder dan vroeger? Volgens hem zijn
het er veel minder en komt dat door het verdwijnen van de woeste grond en de te
grote jachtdruk. De hele winter zijn ze aan het schieten en niet alleen
schieten ze de prooidieren weg en de vogels uit de lucht, maar ook verknallen
ze de rust die overwinterende vogels nodig hebben. Ook zijn er door het gebruik
van het landbouwgif, wat ze over de rijstvelden uitsproeien, nu veel minder
insecten. Waardoor er een voedselschaarste is. Jammer dat ze een dergelijk mooi
stukje natuur zo slecht beheren. En verder loopt hij weer met zijn enkele
overgebleven schapen en zijn hond. Een plastic vat meedragend waarop hij straks
gaat zitten als zijn schapen een begraasbaar plekje hebben gevonden.
