Rode wouw (Milvus milvus)

Volgens kenners de elegantste van alle grote roofvogels, met de lange gehoekte vleugels, diep gevorkte staart en zijn vloeiende vlucht.

Is het in het voorjaar en de zomer soms moeilijk om tijdens de vlucht – vooral bij tegenlicht - de zwarte en de rode wouw uit elkaar te houden, in het najaar of de winter weet je vrijwel voor 100% zeker dat het een Rode wouw (Milvus milvus) betreft die je ziet.

De Europese zwarte wouwen trekken in het najaar via de Straat van Gibraltar naar Afrika om te overwinteren in landen ten zuiden van de Sahara. De meeste rode wouwen daarentegen overwinteren voornamelijk in Zuid-Europa. Ze zijn ook minder talrijk dan de nauw verwante Zwarte wouw (Milvus migrans).  

Een volwassen Rode wouw is circa 65 centimeter groot en weegt tot 1,3 Kg. Het uiterlijk lijkt op dat van de buizerd, maar de vogel is meer roodachtig en heeft een diep gevorkte staart. De soort is hieraan te onderscheiden van de Zwarte wouw, die een ondiep gevorkte staart heeft.

Zoals de meeste roofvogels maakt de Rode wouw graag gebruik van een uitkijkpost. In dit geval een hoge dode boom samen met een soortgenoot en een Torenvalk (Falco tinnunculus). Jagen doen ze echter vanuit de lucht.

De Rode wouw jaagt op kleine en middelgrote zoogdieren en vogels – tot het formaat van konijn, kraai en kokmeeuw -, maar kan ook prooien van andere roofvogels afpakken. Daarnaast is de rode wouw een aaseter, zelf zag ik dat ze ook doodgereden slangen consumeren. De Rode wouw heeft een voorkeur voor halfopen landschappen, waar in landbouwgebieden kan worden gejaagd, en in kleine bossen kan worden gebroed. Ze zijn vaak rond dorpen te vinden maar ook op de vuilnisbelt samen met gieren, ooievaars, raven, kraaien, kokmeeuwen en de zwarte wouwen.

De Rode wouw is één van de weinige vogelsoorten, die vrijwel alleen in Europa voorkomt. Door intensieve vervolging was hij sterk afgenomen en plaatselijk verdwenen. Beschermende maatregelen zou de situatie iets minder ernstig hebben gemaakt. Fijn om te geloven maar dit schrijft de Vogelbescherming Nederland er over;

Het feit dat de vestiging van de rode wouw in Nederland maar niet van de grond wil komen, is vooral het gevolg van het moedwillig uitleggen van vergiftigd aas en illegaal afschot; een probleem dat ook bij andere roofvogels als havik en buizerd speelt. Onderzoek door het Instituut voor Veehouderij en Diergezondheid (ID-DLO, voorheen CDI) wees uit, dat liefst 38 van 41 - vaak in de broedtijd gevonden - rode wouwen door vergiftiging om het leven waren gekomen! Een deel van deze vogels werd waarschijnlijk de dupe van illegale vergiftiging van vossen. Het lijkt er sterk op dat de veroorzakers van deze problemen in jagerskringen gezocht moeten worden.

Herfst aan de Costa-Blanca

(De zee bij Moraira)

Zoals ik al eerder schreef merk je aan de kust niet zoveel van de herfst, er zijn vrijwel geen loofbomen te vinden die in herfsttooi staan. De meeste bomen aan de kust zijn de altijd groene pijnbomen en de diverse palmsoorten. Wel is de zee in het najaar veel kalmer – met uitzondering van een najaarsstorm - en het licht is veel zachter. Ook zijn er nu, doordat de zon door de bewolking schijnt, vaak lichtstrepen op de zee te zien en krijgt het water steeds wisselende kleuren. Als het erg veel heeft geregend kleurt het water rood van de aarde die naar zee spoelt. Iets wat me aan het hart gaat want dat is een ernstige vorm van erosie.

(Druivenvelden bij Lliber)

Maar als je vanaf de kust over de berg rijdt naar het binnenland, dan spetteren de herfstkleuren je tegemoet. Vooral de druivenvelden van de Jalón vallei zijn nu op hun mooist.

Gek genoeg gaan de mensen wel naar de amandelbomen kijken als die in bloei staan (over 2 maanden alweer) maar dit prachtige schouwspel interesseert hun duidelijk minder.

 

Aan sommige ranken blijven nog wat druiven hangen, een feest voor de vogels en insecten.

(Druivenvelden bij Jalón

Door de regenval van de laatste weken en de zachte temperaturen krijg je een combinatie van verval en opkomst. Verval van de druivenbladeren die nu afsterven en de opkomst van het onkruid wat al weer in bloei staat.

Ooit stonden hier twee palmbomen broederlijk naast elkaar maar jaren geleden is er bij één de kruin uitgewaaid en zijn stam is in de loop van de tijd vergaan.

 

Op en in de ruïne van de kapel bij Castell de Castells groeien verwilderde vijgenbomen en klimop. De druivenranken die tegen de muren aanstaan, worden wel onderhouden.

Rondom de oude kapel vind je spinnenwebben in alle soorten en maten. Voor slangen hoef je nu niet op te passen want die zijn aan hun winterslaap begonnen.

(Druivenvelden bij Jalón)

De druivenvelden mogen dan rood kleuren, het zal voorlopig niet meer de kleur - na 8 jaar socialistische regering - van het Spaanse politieke landschap zijn. Niet dat ik geloof dat die jongens ter rechterzijde het in deze crisistijd veel beter zullen doen. Het ontbreekt in Spanje aan een goede middenpartij maar die is na het vertrek van Adolfo Suárez - de eerste democratisch gekozen minister-president van Spanje na de dictatuur van generaal Franco - nooit meer van de grond gekomen.

(Schuurtje bij Benigembla )

Spanje staat onder grote druk van de internationale financiële markten om zo snel mogelijk hervormingen door te voeren. Dat betekend dus dat alles duurder gaat worden en de belastingen fors omhoog zullen gaan. Als ik straks diep in het rood kom te staan weet ik nog zo net niet of ik die rode kleur van de druivenvelden wel zo leuk vind. Maar nu nog even wel.

(Druivenvelden bij Lliber)

Superplekkies

Langs de Middellandse Zeekust van Spanje ben ik ze nooit tegengekomen. Langs de kust van Asturië en Galicië zie je het regelmatig, begraafplaatsen direct aan zee. Niet weggestopt achter een hoge muur, ver van stad of dorp. Nee, op de mooiste plekjes en met een magnifiek uitzicht.

Zoals hier, met de zee rondom en gelegen achter de vuurtoren op het schiereiland van Luarca. Hoe moet dat er 's nachts vanuit zee wel niet uitzien, als in het donker de lichtbundels van de vuurtoren over de zerken glijdt.

Of hier, met het strand, de bootjes en de meeuwen aan de voet van het kerkhof. In de zomer de drukte op het strand en in de winter de zee die tegen de muur beukt.

Langs een kreek die zich - afhankelijk van het tij – met water vult of ontlast.

Zonder oneerbiedig te willen zijn kan ik niet anders zeggen dan dat het superplekkies zijn.

Een Zondag langs de Costa Verde

Het lijkt wel of de zondagen overal hetzelfde zijn, stil en een beetje saai.

Ook in het plaatsje Llanes aan de Costa Verde heerst de zondagsrust. De schepen liggen aangemeerd en de visafslag is gesloten. Zelfs de meeuwen lijken afwezig, je hoort ze in ieder geval niet.

Pas tegen de middag komt er een beetje beweging, als de mensen over het havenhoofd wandelen en hun spruiten aan vrienden en bekenden laten zien. Het lijkt wel of de zondagen overal hetzelfde zijn.

Monument voor de Emigranten

Op een kleine rotonde gelegen aan het strand van Navia in Asturië, staat een monument voor de Spanjaarden die - vanaf de 16^de eeuw - huis, haard en familie verlieten om te emigreren naar noord, zuid en midden Amerika. Ze vertrokken voornamelijk vanuit de Spaanse provincies Asturië en Galicië en de meesten zouden hun land daarna nooit meer terug zien. Het hoogtepunt van de emigratie lag tussen 1880 en 1930 toen tienduizenden tegelijk wegtrokken uit Spanje.

Steden die gesticht zijn in Noord-Amerika door de Spanjaarden zijn onder andere: Sante Fe, Albuquerque, El Paso, San Diego, San Francisco, Santa Barbara, San Jose, Monterey en Los Angeles.

Soms keerden de Spaanse emigranten wel terug naar hun geboorteland Spanje. Als deze Spaanse emigranten rijk waren geworden in Latijns-Amerika, werden ze "Indiano" genoemd. In het dorp waar ik woon heeft iemand de bijnaam “Zapato”, wat schoen betekend. De man kreeg die bijnaam omdat hij een oom had die in Noord-Amerika woonde. Tijdens een bezoek van deze oom aan zijn oude woonplaats in Spanje, bleek deze zulke mooie schoenen aan zijn voeten te hebben dat met onmiddellijke ingang zijn hele familie de bijnaam “Zapato” kreeg.  

Graanoogst in Portugal

De graanoogst gaat in sommige streken van Portugal nog uiterst primitief. Zo wordt een gedeelte geoogst door alleen vrouwen – doordat de mannen werkzaam zijn in het buitenland – met behulp van slechts een simpele zeis.

Ook het transport van het graan gebeurt nog traditioneel met een koeienspan. Een tractor is niet rendabel omdat de stukjes grond te klein zijn en voor een loonbedrijf is het waarschijnlijk niet de moeite waard. Als je om je heen kijkt in het Europa van 2011 dan zijn er nog heel wat zaken waarvan je dacht dat het allang verleden tijd was. Wat er met de subsidies gebeurt die naar dit soort regio’s gaan is mij niet duidelijk en wat er met deze regio’s gaat gebeuren - als in het verdere verloop van de onstuitbare crisis de subsidies opdrogen - al helemaal niet.

Het enige lichtpuntje is dat het voor de natuur een zegen is als er geen landbouwmachines zijn die de grond omwoelen en de rust verstoren. Voor de mensen en de nutsdieren is het echter een hard en uitzichtloos bestaan.

Buizerd (Buteo Buteo)

Agressieve Buizerd valt wandelaars en fietsers lastig in Waspik - De politie waarschuwt voor een agressieve buizerd in het buitengebied tussen Winterswijk en Aalten - Buizerd valt fietser aan! - Een hardloopster is afgelopen weekeinde tijdens het joggen door het Weteringpark in Almere aangevallen door een buizerd - Buizerd valt hardlopers aan - Een buizerd heeft gisteren in Doetinchem een man aangevallen. De man zag de roofvogel recht op zich afkomen. - De buizerds in de omgeving van Paleis Soestdijk hebben opnieuw een jogger aangevallen - Alsof er een tak op haar hoofd viel, maar het was toch echt een buizerd die Jolanda Scherpenberg tegen het hoofd vloog - Buizerd valt twee trimmers aan in Heeze - Een buizerd heeft in Zutphen al meerdere keren hardlopers aangevallen - Wie gaat joggen in de buurt van Bertem of Bierbeek kan maar beter zijn hoofd beschermen - Gestreste buizerd valt in broedtijd vaker aan - De Terneuzenaar Hein Haverkamp is twee keer aangevallen door een buizerd - Schoolgaande kinderen uit het Friese dorp Oldelamer krijgen begeleiding omdat ze aanvallen te verduren hebben van een waakse buizerd -  Buizerd valt Zutphense hardloper vijf keer aan.

Zo maar een paar koppen uit Nederlandse kranten van het afgelopen jaar. De Buizerd schijnt tijdens het broedseizoen niet echt bang voor mensen te zijn.

 

Alleen kom ik dit soort buizerds nooit tegen, als ze mij zien heb ik altijd maar een paar seconden om een foto van ze te kunnen maken en dan zijn ze weer verdwenen.

Of zouden mens en dier elkaar in Spanje misschien minder in de weg lopen?

Moraira, stilte voor de storm?

Het was vandaag rustig maar zwaar bewolkt weer in Moraira. Volgens MeteoConsult is er echter opnieuw slecht weer op komst met regen, wind en onweer en zal het pas zondag weer wat opklaren. Kortom het is herfst, hoewel het nog steeds niet koud is.  Neerslagradar Moraira

Van mij mag het, want al zijn er dan niet veel loofbomen in herfsttooi aan de Costa-Blanca. Je komt de herfstkleuren ook tegen in de wijngaarden en de wolken en het licht is nu prachtig.

Het gekke is dat, nu het sinds een aantal dagen ander weer is, die ellenlange warme zomer al heel ver weg lijkt.