De zomertijd is voorbij, we zitten weer op het normale schema. De lange donkere avonden zijn begonnen. We moeten tot 27 maart 2.011 wachten voordat de knop weer omgaat.
zondag 31 oktober 2010
zaterdag 30 oktober 2010
De Spanjaarden en mijn verre voorvader
Het ongelooflijke gebeurt.
Zo'n 1500 Spaanse soldaten steken op 28 september 1575 's nachts de Zijpe over. Geuzen proberen vanuit platbodems de soldaten van Mondragón tegen te houden. De oversteek van Tholen naar Duiveland en daarna naar Schouwen, lukt veel soldaten.
In de ochtend
van 29 september 1575 komt Cristóforo Mondragón – Spaans legerleider onder de hertog van Alva - met het overige deel van zijn troepen, onder meer Duitsers en Walen, per schip in Duiveland. Binnen een dag zijn de Spanjaarden heer en meester op het eiland. Zij doorwaden ook de Gouwe naar Schouwen. Mondragón trekt niet direct naar de grootste stad, Zierikzee, maar valt kleinere verdedigde plaatsen aan, zoals Bommenede en Brouwershaven. Schouwen wordt na drie dagen bezet.
De Geuzen
steken voordat ze Brouwershaven verlaten de stad in brand. In het versterkte Bommenede bieden de troepen van de Prins echter hardnekkig tegenstand. Pas na een week is het verzet gebroken. Op 30 oktober volgt de overgave van de vesting. De Spanjaarden zouden vrijwel het gehele prinsgezinde garnizoen ombrengen.
Willem van Oranje
en admiraal Lodewijk Boisot delen de ingesloten opstandelingen in Zierikzee onder leiding van Ruychaver op 18 mei 1576 mee dat er binnenkort een ontzettingsleger komt. Maar de Spanjaarden onderscheppen de postduif en richten de kanonnen precies richting de aanstormde vijand.
Zo'n 150 schepen
en twintig vendels soldaten nemen zij op de korrel. Het ontzet mislukt en Mondragón verovert Zierikzee op 2 juli 1576, waarna de winnende soldaten vrijwel onmiddellijk gaan muiten. Ze hebben al maanden geen salaris gehad. Antwerpen ondergaat de Spaanse furie, een orgie van geweld en plunderingen.
(Rode pijl) Hier op de Noordhavenpoort in Zierikzee zou de degen van Mondragón staan.
Op de lijst
van Zierikzeese burgers die moeten meebetalen bij de capitulatie van de stad aan de Spaanse bevelhebber Cristóforo Mondragón van Augustus 1576, komt ook de naam voor van mijn verre voorvader Joris Jasperse Gast.
De arme man
had natuurlijk nooit kunnen denken dat zijn achter, achter, achterkleinzoon nog eens in het land van de vijand zou gaan wonen. Waarschijnlijk zou hij dat achter, achter, achterlijk hebben gevonden, maar ik kan hem verzekeren dat Spanje haast net zo mooi is als Schouwen en Duiveland.
Zierikzee
heeft als enige stad in Nederland nog drie middeleeuwse poorten, die vanaf de 16de eeuw vrijwel ongewijzigd zijn gebleven. Tot 1866 werden de stadspoorten 's avonds gesloten. Laatkomers kregen tegen betaling toegang via het klinket, het kleine deurtje in één van de poortdeuren. Mocht de vijand erin slagen de deuren kapot te rammen, dan werd een valhek met scherpe punten neergelaten als een nieuwe hindernis.
Veel
van de vissershuisjes aan de haven zijn gerestaureerd en erg in trek bij Zierikzeeënaars die na een verblijf in de randstad of het buitenland weer terug willen naar hun stad. Vroeger waren er diverse cafés zoals de “Gekroonde Suikerbiet” en het café van Visbeen en vielen er 's avonds regelmatig cafébezoekers - na te lang verpozen - in de haven, tegenwoordig is het allemaal wat exclusiever geworden.
In Zierikzee
zijn ze er trots op dat Jacob Cats (Vader Cats) er op de Latijnse school heeft gezeten. De Nobelprijswinnaar Pieter Zeeman er op de H.B.S. zat. En dat o.a. Pieter Caland, de ontwerper van de Nieuwe Waterweg, er werd geboren.
maandag 18 oktober 2010
The Old Man and the Sea
Soms kom je ze in Portugal nog tegen, oude mannen die zo lijken weggelopen uit een novelle van Ernest Hemingway. Alleen zijn er geen grote vissen meer waarmee ze de strijd aan kunnen gaan.
zondag 17 oktober 2010
Amor eterno - Eeuwige liefde
Eeuwige liefde, “Amor eterno” in het Portugees en Spaans. Soms zie je op een grafsteen ontroerende teksten staan. De eeuwigheid duurt op het Iberisch schiereiland ook langer dan in Nederland, waar de graven soms al na 10 jaar geruimd worden.
zaterdag 16 oktober 2010
Bofkonten
Boven dit kerkhof kwam net de zon op toen ik kwam aanrijden, het ochtendlicht speelt door het raam. Maar de bofkonten die in deze tombe liggen worden niet alleen verwend door de ochtendzon maar krijgen, doordat er twee ramen in zitten, ook nog eens het licht van de ondergaande zon in hun laatste rustplaats.
Hoewel, zo naast een maïsveld is ook niet verkeerd.
dinsdag 12 oktober 2010
Summer Is Over
maandag 11 oktober 2010
Las Salinas de Calpe
Zoutwinning
Tussen de appartementen en langs een drukke weg, ligt de oude zoutmijn van Calpe. Nog niet zo heel lang geleden werd hier zout gewonnen, wat o.a. zijn weg vond naar Noordwest-Europa.
Natuurgebied
Dat de Salinas van Calpe er nog steeds liggen mag een wonder heten want de bebouwing en infrastructuur zijn steeds dichter bij het zoutmeer gekomen, langs de ene kant appartementen en langs de andere kant villa’s en chalets. Het is aangemerkt als natuurgebied maar het onderhoud en de bescherming gaan niet van harte. Zo wordt het water, middels een verbinding met de zee, vaak onvoldoende ververst. Al vaak zijn er stemmen opgegaan om het te dempen en ook vol te plempen met allerhande constructies, maar door de huidige crisis in de bouw is daar momenteel gelukkig geen interesse voor.
Randbebouwing
Ondanks de dichte randbebouwing, het lawaai van het verkeer, de loslopende honden en katten, de straatlantaarns en de autolampen komen er nog steeds flamingo’s naar het zoutmeer. Als je s`morgens niet al te laat bent, foerageren ze meestal dicht bij de weg en kun je ze makkelijk fotograferen.
In de loop van de ochtend trekken ze naar een hoek van de salina waar het rustiger is en waar vrijwel geen mensen komen. De flamingosoort die je hier aantreft is de Gewone of Europese flamingo (Phoenicopterus roseus) welke voorkomt in het Middellandse Zeegebied, West-Azië en Afrika. Flamingo's hebben een lengte van 140 tot 175 centimeter, inclusief kop en de nek. Zoals bij veel andere dieren, zijn de mannetjes groter dan de vrouwtjes. De ogen zijn klein en hebben een lichtgele kleur.
Flamingo's staan vaak met één opgetrokken poot in het water. De reden waarom flamingo's vaak op één poot staan zou thermoregulatie zijn. Met één poot in het water koelen ze hun lichaam af, maar met twee poten in het water zouden ze te veel lichaamswarmte verliezen en met twee opgetrokken poten vallen ze, volgens mij, om.
Naast de flamingo’s zitten er ook verschillende soorten meeuwen op de salinas waaronder de zeldzame Audouins meeuw (Ichthyaetus audouinii).
Soms zie je er de Strandplevier (Charadrius alexandrinus)
En ik heb zelfs Steltkluten (Himantopus himantopus) gezien die er jongen groot brachten.
Wonder der natuur
Iedere keer als ik langs de salinas van Calpe kom, en ik zie die vogels midden tussen de bebouwing en drukte, vind ik het een wonder der natuur dat die dieren zich hier handhaven en er zelfs nog jongen groot brengen.
zaterdag 9 oktober 2010
Schildpad op de motorkap
Steen
Ik dacht eerst dat er een wat grotere steen op het pad in de Marjal de Pego-Oliva lag, maar toen ik hem ontweek kwam de steen tot leven en zag ik dat het een schildpad was. Ik ben onmiddellijk gestopt om het beestje van het pad te halen en heb hem op de niet te warme motorkap gezet.
Dilemma
Toen hij op de motorkap zat was dat eigenlijk de ideale plek om het diertje te fotograferen en ik liet die kans niet voorbijgaan. Alleen kwam ik voor een dilemma te staan. Volgens mij was het een moerasschildpad want die had ik al eens in Frankrijk gefotografeerd, alleen die zaten in het water en waren donkerder. Stel je voor dat ik hem in het water zette en het een landschildpad was die niet kon zwemmen.
Salomonsoordeel
Ik heb maar een Salomonsoordeel geveld en het beestje op land, ver van auto’s en dicht bij het water gezet. Toen ik thuis kwam en hem opzocht in de natuurgids bleek het inderdaad een Europese moerasschildpad te zijn en blijken landschildpadden wel te baden maar niet te kunnen zwemmen.
Omnivoor
De Europese moerasschildpad (Emys orbicularis) is een omnivoor die zowel dierlijk als plantaardig materiaal eet. De paartijd is in de lente, de eitjes worden afgezet in zelf gegraven holen langs de oever. De schildpad heeft verschillende vijanden en parasieten, maar gaat vooral in aantal en verspreidingsgebied achteruit door toedoen van de mens, zoals het droogleggen van moerassen. De schildpad telt zestien ondersoorten en is in het verleden onder verschillende wetenschappelijk namen beschreven. De ondersoorten verschillen vaak in leefgebied maar zijn moeilijk te onderscheiden.
maandag 4 oktober 2010
Indianenhoofd
zaterdag 2 oktober 2010
Buenafuente del Sistal
Buenafuente del Sistal (de goede bron van Sistal) is een kleine gemeenschap in het natuurpark “Alto Tajo” gelegen in de Spaanse provincie Guadalajara.
Een cisterciënzer klooster uit 12de eeuw (Monasterio de la Madre de Dios de Buenafuente) is het hart van dit religieuze dorpje, die bestaat uit veertien nonnen, de bewoners van een klein bejaardenhuis en een handvol ouderen die nog op zichzelf wonen.
Toen ik er voor de eerste keer kwam deed het me denken aan de abdij der trappisten van Westmalle, maar dan zonder die heerlijke trappist en het kaasplankje en ook zonder de speeltuin.
Ik kon in het dorpje zelfs geen eet of drinkgelegenheid ontdekken net zomin als een winkel, een biertje is er dus niet te krijgen. En de kinderen hier die vermaken zich ook zonder speeltuin, ze spelen verstoppertje rondom de pomp van de goede bron (Buenafuente).
Nu zijn kleine kinderen en religieuzen tegenwoordig een wat beladen combinatie maar ik kon zo op het eerste oog geen onrechtmatigheden ontdekken.
Nee, ik werd overvallen door de heerlijke serene sfeer die er heerste, hier kun je nu echt onthaasten.
Hoewel die Zuid-Amerikaanse monnik die ik passeerde, er behoorlijk de pas in zette.
En ook deze non kon nog goed uit de voeten.
Achteraf blijkt het ook niet zo vreemd dat deze plaats me aan de trappisten van Westmalle deed denken. De abdij van Westmalle, voluit de abdij van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart van Westmalle is ook een cisterciënzer klooster. Alleen hebben de trappisten zich afgescheiden van de cisterciënzers, zij leven volgens een strengere regel, de zogeheten strikte observantie en vormen een zelfstandige orde.
Abonneren op:
Posts (Atom)
