Muurgekko (Tarentola mauritanica)

De Muurgekko

zou volgens de boekjes - inclusief staart - maximaal 16 centimeter lang kunnen worden. Misschien hebben ze exemplaren uit een terrarium gemeten want bij mijn huis lopen er toch echt grotere langs de muur. Het lijkt wel of de Gekko meegroeit met de ouderdom van een huis want in oude casitas en ruïnes zag ik nog grotere exemplaren.

De muurgekko’s

hebben allemaal krokodilachtige schubben op de huid; deze zijn sterk gekield en puntig vooral op de staart, flanken en zijkanten van de nek. Verder heeft deze soort een sterk afgeplat lichaam, een verticale pupil en grote kleefkussentjes (lamellae). Meestal is de kleur bruingrijs met dwarsbanden maar er is een bijzonder grote kleuren- en patronenvariatie; van brede banden tot spikkels, en kleuren van grijs tot bruin, maar ook gelig en zwart komen voor.

 

De muurgekko

kan door de kleefkussentjes over elk oppervlak lopen, meestal rent hij over muren en steenhopen op jacht naar voedsel, in droge streken met veel natuurstenen muren, rotsen of klippen waar hij zich tussen verstopt. Het is een nachtdier dat jaagt op insecten en andere kleine ongewervelde. Vijanden zijn slangen, andere hagedissen, uilen en in mindere mate roofvogels, want deze jagen overdag. Een muurgekko kan 7 jaar oud worden, oudere dieren worden tamelijk dik en plomp. Ondanks dat het een nachtdier is zitten er in de zomer altijd wel enkele exemplaren overdag - op een schaduwrijke plek - langs de muur.

Als ik mijn tuin
water geef en de muur wordt per ongeluk nat dan heeft de Muurgekko – ondanks de kleefkussentjes – toch wel moeite met natte muren. Als ik er één zie zitten sproei ik daar dan ook niet. Voorts zijn ze erg gevoelig voor de damp van verf, bij onvoldoende ventilatie vallen ze soms dood of verdoofd naar beneden.