Buenafuente del Sistal (de goede bron van Sistal) is een kleine gemeenschap in het natuurpark “Alto Tajo” gelegen in de Spaanse provincie Guadalajara.
Een cisterciënzer klooster uit 12de eeuw (Monasterio de la Madre de Dios de Buenafuente) is het hart van dit religieuze dorpje, die bestaat uit veertien nonnen, de bewoners van een klein bejaardenhuis en een handvol ouderen die nog op zichzelf wonen.
Toen ik er voor de eerste keer kwam deed het me denken aan de abdij der trappisten van Westmalle, maar dan zonder die heerlijke trappist en het kaasplankje en ook zonder de speeltuin.
Ik kon in het dorpje zelfs geen eet of drinkgelegenheid ontdekken net zomin als een winkel, een biertje is er dus niet te krijgen. En de kinderen hier die vermaken zich ook zonder speeltuin, ze spelen verstoppertje rondom de pomp van de goede bron (Buenafuente).
Nu zijn kleine kinderen en religieuzen tegenwoordig een wat beladen combinatie maar ik kon zo op het eerste oog geen onrechtmatigheden ontdekken.
Nee, ik werd overvallen door de heerlijke serene sfeer die er heerste, hier kun je nu echt onthaasten.
Hoewel die Zuid-Amerikaanse monnik die ik passeerde, er behoorlijk de pas in zette.
En ook deze non kon nog goed uit de voeten.
Achteraf blijkt het ook niet zo vreemd dat deze plaats me aan de trappisten van Westmalle deed denken. De abdij van Westmalle, voluit de abdij van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart van Westmalle is ook een cisterciënzer klooster. Alleen hebben de trappisten zich afgescheiden van de cisterciënzers, zij leven volgens een strengere regel, de zogeheten strikte observantie en vormen een zelfstandige orde.
