Posts tonen met het label Ciudad-Real. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Ciudad-Real. Alle posts tonen

dinsdag 15 juni 2010

Niet de Lammergier

Het is nog maar een maandje geleden en de toppen van de meeste bergen in de Pyreneeën waren nog behoorlijk besneeuwd.
Toen ik hoog in de lucht een grote roofvogel ontwaarde die door de stevige wind behoorlijk snel door het luchtruim kliefde en in een mum van tijd weer was verdwenen. De Lammergier schoot het door me heen, eindelijk heb ik hem in levende lijve gezien. Toen ik ’s avonds de foto’s bekeek viel het tegen, het was niet de Lammergier maar de Monniksgier (Aegypius monachus) die ik had gefotografeerd. Gek dat ik dat niet had gezien want ik ben toch heel wat Monniksgieren tegengekomen, in met name het nationaal park Cabañeros in Ciudad Real. Vermoedelijk kwam dit omdat deze duidelijk van A naar B vloog en ik ze normaal altijd op thermiek heb zien cirkelen op zoek naar prooi.
Raar ook dat het me tegenviel want deze grootste, zwaarste en meest rechthoekige roofvogel van Europa is toch ook mooi, de meeste mensen zullen hem helaas nooit in de vrije natuur mogen aanschouwen.                                                                                De Monniksgier is in Spanje uitgeroepen tot de vogel van het jaar 2010

dinsdag 25 mei 2010

Badajoz, Extremadura

Met een oppervlakte van 21.766 km², is Badajoz de grootste provincie van Spanje. De bevolkingsdichtheid ligt ruim onder het nationale gemiddelde van 92,2 inwoners per km² (2009). Het maakt samen met de provincie Cáceres deel uit van de autonome deelstaat Extremadura. Ter vergelijking, Nederland heeft 397,7 en België 341,5 inwoners per km² (2009).
De provincie Badajoz grenst in het noorden aan de provincie Cáceres, in het zuiden aan Huelva, Sevilla en Córdoba , in het oosten aan Ciudad-Real en Toledo en in het westen aan Portugal. De economie van Badajoz is gebaseerd op landbouw en in toenemende mate het toerisme.
Grote Trap
De provincie Badajoz is één van de weinige plaatsen is Europa waar je de Grote Trap (Otis tarda) nog kunt aanschouwen. Deze vogel die zo hoog kan worden als een Ree, is door het verlies van zijn habitat en door overbejaging in grote delen van Europa uitgestorven.

dinsdag 16 februari 2010

Spanje 40 jaar geleden

Het is alweer 40 jaar geleden dat ik voor het eerst in Spanje kwam.
Het Spanje van 40 jaar geleden was heel anders dan het huidige, het belangrijkste vervoermiddel wat ze in de dorpen en op het platteland hadden was de ezel of het muildier. Gek trouwens als je in Spanje het platteland zegt het is haast nergens plat, Spanje is één van bergachtigste landen van europa.
Op de hellingen en op de velden werd dan ook dankbaar gebruik gemaakt van de ezel. Maar niet alleen door de boer, ook de bakker, wijnhandelaar, olieman, het leger en vele anderen gebruikten deze kleine, weinig eisende krachtpatser.
Er reden toen nauwelijks auto’s, de grote steden daargelaten, de wegen en dorpen lagen bezaaid met uitwerpselen en de vogels maakten daar dankbaar gebruik van, net zoals de vliegen.
Alleen de hoofdstraat in het dorp was meestal geasfalteerd, de zijstraten niet. Dat was ook beter voor de hoefdieren, het voorkwam uitglijden. In wat nu een grote plaats is, Torrevieja (ca. 100.000 inw.) in Alicante, was het tot 25 jaar geleden niet anders.
De ezel stond thuis, een grote deur gaf toegang tot de woning en de ezel of het muildier ging door de kamer en de keuken naar de buitenplaats. Daar stonden ze onder een gedeeltelijke overkapping. Deze werd ook gebruikt door de vogels, die op hun beurt weer werden gebruikt door de bewoners voor de paella.
Tot voor enkele jaren reed nog een oud boertje met zijn ezeltje van Benissa naar zijn landje in Benimarco. Voor de rest zie je ze nauwelijks meer aan de Costa-Blanca. In de armere meer geïsoleerde gebieden zoals Zamora, Ciudad Real, Extremadura en langs de Portugese grens zie je ze nog wel. Een tehuis voor gepensioneerde ezels ben ik in Spanje nog nergens tegengekomen terwijl het land veel aan dit dier heeft te danken.
Het voordeel van gedomesticeerde ezels ten opzichte van paarden is dat zij kleiner zijn, beter bestand zijn tegen extreme omstandigheden en makkelijker te hanteren en te voeden zijn.
De reputatie van ezels dat zij eigenzinnige dieren zijn, heeft vooral te maken met hun intelligentie en voorzichtigheid. Ze zijn moeilijk te porren als men ze bijvoorbeeld met gevaar voor hun leven iets wil laten doen. Is eenmaal hun vertrouwen gewonnen, dan zijn ze dankbaar en prettig gezelschap.
Een kruising tussen ezelhengst en paardenmerrie wordt muildier genoemd, die tussen ezelin en paardenhengst heet een muilezel. Alle mannelijke nakomelingen tussen deze kruisingen zijn onvruchtbaar.
Afgelopen oktober is in Hollywood een ezel overleden en hoewel u het dier waarschijnlijk niet persoonlijk kende, gaat het zonder twijfel om één van de bekendste ezels ter wereld. Napoleon werkte 25 jaar in de filmindustrie en stond op de set met ondermeer Richard Gere.
De ezel raakte zwaargewond toen hij werd aangereden door een auto. Het dier overleefde de aanrijding niet, de chauffeur van de auto was ongedeerd. De ezel stierf op 27-jarige leeftijd

donderdag 4 februari 2010

Gras niet altijd groener aan de andere kant van de heuvel

Dat het gras niet altijd groener is aan de andere kant van de heuvel, kun je zien aan de foto van de pasgeboren lammetjes genomen in april in de Alblasserwaard, Nederland.
En de foto van het pasgeboren lammetje in december in Ciudad-Real, Spanje. Staan de bovenste lammetjes heerlijk in het groene gras, het Spaanse lammetje staat ondanks de afgelopen herfstregens, op een kale, droge vlakte.

zondag 17 januari 2010

Castilla-La Mancha

Rood van de aarde en geel van het koren, gelijk de Spaanse vlag.
Castilla-La Mancha is één van de 17 autonome regio's van Spanje, de hoofdstad is Toledo. De oppervlakte van Castilla-La Mancha bedraagt 79.463 km² en is daarmee haast tweemaal zo groot als Nederland. De bevolkingsdichtheid van Castilla-La Mancha is één van de laagste van het land, circa 27 inwoners per km2.
Castilla-La Mancha is een streek van contrasten, weidse landschappen en uitgestrekte vlaktes. Deze autonome gemeenschap gelegen in het zuidoosten van het land, zal de bezoeker verrassen met zijn verscheidenheid aan landschap, cultuur en natuur. Castilla-La Mancha is het land van landbouwers en veehouders en is bekend geworden dankzij het beroemde boek van Miguel de Cervantes “Don Quijote de la Mancha”. Castilla-La Mancha telt talrijke bekoorlijke dorpjes waar nog een rust te vinden is die een sterk contrast vormt met het enerverende ritme van de grote steden.
De Comunidad Castilla-La Mancha bestaat uit de provincies Albacete, Ciudad Real, Toledo, Cuenca en Guadalajara die zich alle in de zuidelijke helft van de Spaanse hoogvlakte bevinden, tussen de gebergtes Sistema Central, Sistema Ibérico en de Sierra Morena. Twee rivieren doorkruisen Castilla-La Mancha: de Taag en de rio Guadiana. De eerste loopt door de provincies Toledo en Guadalajara en de tweede door de provincie Ciudad Real.
Castilla-La Mancha beschikt over enkele belangrijke beschermde natuurgebieden, zoals de Lagunas de Ruidera, Cabaneros en Las Tablas de Daimiel. Onder de noemenswaardige monumentale steden bevinden zich Cuenca en Toledo, beide tot Werelderfgoed verklaard. De gastronomie van deze streek is nauw verbonden met de landelijke en agrarische aard van de vijf provincies. De wijn en kaassoorten van La Mancha maken deel uit van een culinaire traditie die steeds in staat is te verrassen met nieuwe gerechten.
Castilla-La Mancha heeft een niet zo eenvoudig te omschrijven geografisch karakter. Men zou kunnen zeggen dat Castilla-La Mancha een groot bekken is, van oost naar west doorkruist door de Montes de Toledo die een scheidingslijn vormen tussen de Taag en de Guadiana. In het noorden verrijst de imposante bergketen Sistema Central. In het oosten bevinden zich de hooggelegen vlaktes, in het westen het zuidelijke deel van de Sierra de Gredos en in het zuiden de Sierra Morena, een enorm massief waar de hoogvlakte in uitloopt.
Ook met betrekking tot het klimaat is Castilla-La Mancha niet homogeen, aangezien de gematigde zones afgewisseld worden met zeer droge gebieden. Het kan aangemerkt worden als een mediterraan continentaal klimaat, met koude winters en hete zomers.
   
In het voorjaar en de herfst kan men genieten van zachte aangename temperaturen en de regentijd valt in de laatste maanden van de winter. In bepaalde gewesten van Cuenca en Guadalajara valt veel regen terwijl de drogere zones zich in het zuiden van de streek bevinden, in Toledo en Ciudad Real.

woensdag 30 december 2009

Egyptische Mangoest

Ook wel Egyptische ichneumon, faraorat, grijze ichneumon of gewone ichneumon genoemd, is een roofdier uit de familie der mangoesten (Herpestidae). Dit diertje staat bekend als een echte slangendoder. Hij schijnt immuun te zijn voor slangengif. De Mangoest heeft een grijsbruine vacht, een lange, brede staart, die eindigt in een zwart kwastje, en kleine, brede oren. De poten zijn vaak verborgen onder de dikke, lange vacht. Dit zorgt ervoor dat de Mangoest slangachtig over kan komen. De Mangoest wordt 45 tot 60 centimeter lang, met een staart van 33 tot 54 centimeter. Hij weegt 2,2 tot 4,1 kilogram. Het is een zeer speels dier.
De naam ichneumon komt uit het Grieks, en betekent "spoorzoeker". Hij loopt vaak met zijn kop naar de grond, waarschijnlijk een geur achterna. Soms loopt een hele familiegroep in een lange rij achter elkaar aan. Het dier is voornamelijk overdag actief. Dan jaagt hij op konijnen, knaagdieren, vogels, ongewervelde als insecten en krabben, slangen en andere reptielen en amfibieën.

Ook eet hij aas en vogeleieren.Hij breekt een ei door het met zijn voorpoten vast te houden en tegen een steen aan te slaan. Hij heeft meerdere jachttechnieken, en past deze ook regelmatig aan de situatie aan. De Mangoest kan razendsnel toeslaan, en graaft ondergrondse prooien gemakkelijk uit met zijn voorpoten. Zijn snelheid en wendbaarheid zijn een voordeel bij gevaarlijke prooidieren als gifslangen. Ook vogels weet hij zo te grijpen.
De Mangoest (Herpestes ichneumon) komt in bijna geheel Afrika voor, alsmede in Madagaskar, Israël, Portugal en Zuid-Spanje. De soort ontbreekt in woestijnen als de Sahara, de Kalahari en de Namib-woestijn, evenals in dicht woud. De soort komt vooral voor in grasvlaktes in de nabijheid van water: van uiterwaarden en riviervalleien tot meeroevers en zeekusten. De Mangoest is een goede zwemmer. Ook komt hij veelvuldig voor in vochtige savannes en open plekken in het bos. In Spanje komt hij voor op heidegronden, struweel in rotsachtige gebieden en akkergrond. Ik kwam ze tegen in Sevilla en in Ciudad Real.
Het was op dit weggetje in Ciudad Real dat ik de mangoest zag, geen wonder want de bermen zaten vol met konijnen en rode patrijzen.

maandag 28 december 2009

Het geluid vergeet je nooit meer.


Luid roepend naar elkaar komen de Kraanvogels (Grus grus) aangevlogen uit Noord-Europa, ze zijn terug in hun overwinteringgebied in Extremadura en Ciudad Real in Spanje. Tot eind februari begin maart zullen ze hier blijven, dan begint de lange terugreis naar hun broedgebied. Meer foto's op Vogel ABC
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...