Nooit,
maar dan ook nooit zal de Grauwe gors met zijn zang een talentenjacht winnen.
Hij doet weliswaar zijn uiterste best en gaat er helemaal voor, maar het klinkt
nergens naar. Tenminste voor mij dan, op de site van Aviflevoland kun je zijn
zang horen, misschien vinden jullie het wel mooi.
Zelf vind hij het in ieder geval wel geweldig want hij gaat
goed in het zicht zitten zingen, terwijl andere vogels die wel prachtig zingen
- zoals de Nachtegaal – zich verbergen in het bladerdak.
Maar dat duidelijk in het zicht zitten zingen heeft ook een
andere reden. De Grauwe gors is een polygame soort en paart met meerdere
vrouwtjes, ze zetten hun zang voort om hun territorium tegen indringende
mannetjes te verdedigen en dat lukt natuurlijk nooit met een prachtige welkomstlied.
In Spanje is het een vrij algemene broedvogel, in Nederland echter
is de Grauwe gors zeldzaam geworden. In 1997 waren er ongeveer 130 broedparen,
dit aantal is waarschijnlijk jaarlijks met ca. 5% afgenomen. Tegenwoordig
broedt de Grauwe gors op een enkele uitzondering na in Nederland alleen nog in
Limburg en Zeeuws-Vlaanderen. In
Vlaanderen waren er in 2005 rond de 150 broedparen. De Grauwe gors staat
daardoor als ernstig bedreigd op de Nederlandse rode lijst en als bedreigd op
de Vlaamse rode lijst. Beide seksen hebben hetzelfde verenkleed, maar de mannetjes
zijn ongeveer 20% groter dan de vrouwtjes.
