Erosie

Tussen El Campello en Jijona in de comarca L'Alacantí*, stroomt door een desolaat en geërodeerd* landschap een klein riviertje.

Langs dit riviertje - dat meestal gedeeltelijk droog staat – bevindt zich een groene rietkraag de rest van de omgeving is droog en dor.

Dat betekend echter niet dat er geen kleur aanwezig is, er is zoveel kleur in het geërodeerde gesteente dat het te samen met het felle groen van het riet zelfs wat kitserig overkomt.

Afhankelijk van de lichtval zie je alle kleuren in het landschap.

Soms doet de combinatie van die kleuren werkelijk pijn aan je ogen. Als je aan natuurlijke tinten denkt, denk je niet aan deze felle kleuren.

Er is in het droge uitgemergelde gebied weinig menselijke activiteit en het is er dan ook doodstil, terwijl het toch vlak bij de stad Alicante ligt.

Als het heeft geregend neemt het geërodeerde gesteente zoveel water op dat je er zelfs met een 4x4 tot je assen in wegzakt.

Dat levert hachelijke situaties op omdat rechts of links van het pad – afhankelijk van welke richting je komt – een diep ravijn (barranco) ligt.

Er staan in het gebied overal ruïnes van wat eens boerderijen waren. Alle huizen vertonen grote scheuren omdat de bodem onder de constructies geen houvast meer biedt

Helaas is een gedeelte van dit interessante stukje natuur verloren gegaan door de aanleg van de nieuwe rondweg langs de stad Alicante.

*Spanje is onderverdeeld in autonome regio’s welke weer verdeeld zijn in provincies die op hun beurt onderverdeeld zijn in comarcas. De comarcas zijn weer verdeeld in gemeenten.

*Erosie is het proces van slijtage van een vast oppervlak waarbij materiaal wordt verplaatst of geheel verdwijnt.

Bosbrand

De eerste bosbrand van deze zomer in de provincie Alicante heeft helaas al weer plaats gevonden.

Vorig weekend verbrandde 15 hectare pijnboombos in het recreatiegebied Font de Vivens, tussen Jijona (stad van ijsjes en marsepein), en Ibi (stad van het speelgoed). Dit is dank zij de natte winter gelukkig later dan gebruikelijk maar het trieste resultaat is er niet minder om.

Het is niet te hopen dat het er deze zomer weer net zo aan toe gaat als de laatste jaren het geval was in Zuid-Europa. Enorme bosbranden die honderden hectaren in de as leggen en mensenlevens en eigendommen kosten.

Om van de schade aan de natuur nog maar te zwijgen. Vele diersoorten worden ieder jaar het slachtoffer. Het kost jaren voordat dit zich heeft hersteld, als het dat al doet want door het ontbreken van begroeiing en wortels die de aarde vasthouden, is erosie het gevolg. Vruchtbare aarde stroomt bij de winterse slagregens en het smelten van de sneeuw van de rotsen, en op steen zonder aarde kan geen plant of boom nog groeien.

Ondanks het grote risico van bosbranden in vooral de zuidelijke landen, mede door de hoge temperaturen en droogte vaak in combinatie met harde wind. Schijnen de meeste mensen er zich niet al te druk over te maken. 

Juist in die uitermate brandgevoelige pijnboombossen –een pijnboom kan exploderen tijdens een brand waardoor het vuur alle kanten opspringt–, worden stenen barbecues geplaatst en is het ieder weekend een drukte van belang met fikkie stokende stadsmensen. Het zijn deze recreatiegebieden waar vaak de brand ontstaat.

De lokale overheid schijnt dit gevaar ook in te zien, want die zijn op het lumineuze idee gekomen om als het te droog en te brandgevaarlijk is, de barbecues met een plastic lintje te verzegelen, geen mens die er zich iets van aantrekt.

 

Andere oorzaken van deze fatale branden zijn onder anderen: weggegooide peuken –ondanks dat het weggooien uit de auto van sigarettenpeuken nu strafbaar is gesteld, het afbranden van bermen en verbranden van tuinafval, weggegooid glas, kortsluiting in elektriciteitskabels, broei in afvalbergen en hooiopslag, moedwillig aansteken, blikseminslag, verkeersongevallen, enzovoorts.

Als je eens die enorme vernietigende kracht van zo’n bosbrand hebt gezien, weet je pas hoe snel het gaat en hoe voorzichtig je moet zijn, de meeste mensen realiseren zich dat echter niet. En eerlijk gezegd, voordat ik deze foto’s maakte, ik ook niet.