Het was in één van die leuke plaatsjes aan de kust van de Algarve. Met een groot parkeerterrein waar camperaars gratis mogen overnachten. Ik was geheel tegen mijn gewoonte in al vroeg naar bed gegaan want ik wou de volgende dag het “Parque Natural da Ria Formosa” bezoeken om vogels te gaan fotograferen. Tegen middernacht klonk er muziek à la de Braziliaan Roberto Carlos, en dat is muziek waar ik goede herinneringen aan heb. Ik besloot dus om maar eens een kijkje te gaan nemen, hoewel er wel wat tijd overheen ging voordat ik weer helemaal bij de pinken was.
Aangekomen op het pleintje waar de zanger zijn performance gaf moest ik helaas vaststellen dat dit het laatste nummer was wat hij die avond zong. Verdorie, ik was toch hopelijk niet voor niets mijn kooi uitgekomen.
De zanger bleek deel uit te maken van een groepje variété artiesten, met behalve de zanger ook een goochelaar en een acrobate. En dat zijn twee disciplines waar ik totaal geen liefhebber van ben. Maar toen mijn ogen aan de spotlights waren gewend en ik eens goed rondkeek zag ik dat een groot deel van het publiek uit kinderen bestond en die konden het wel waarderen zag ik aan hun blije gezichten.
Waarderen is eigenlijk te weinig gezegd. Nee, ze vonden het prachtig en ze leefden zich helemaal in, in de act van de goochelaar en de acrobate. Dat vond ik een vreemde gewaarwording in deze tijd van computerspelletjes en andere elektronica.
Niks pretpark of een verre reis naar Disney World. Nee, gewoon een paar artiesten op een dorpsplein bleken deze kinderen net zo blij en enthousiast te maken.
Ik bedacht dat dit de ware artiesten zijn, die mensen blij maken voor een schamel bedrag. Artiesten die je nooit in de bladen tegen komt, de ware “TOPPERS”. Ja, kunst hoor ik zeggen een kinderhand is snel gevuld. Nee, het was niet alleen de kinderhand want ook de volwassene vonden het prachtig.
Onderweg terug naar de camper overdacht ik hoe het kwam dat die Portugezen zou enthousiast reageerden. Waren ze niets gewend? Hadden ze geen 800 kanalen op hun TV? Was het uit beleefdheid? Waren ze enthousiast omdat hun kinderen het zo leuk vonden? Of waren de artiesten werkelijk steengoed? Ik ben er nog niet uit.
In ieder geval “THE SHOW IS OVER NOW”.
