Ondanks dat de windmolenparken, qua effectiviteit, wereldwijd ter discussie staan, worden in Spanje overal windmolenparken uit de grond gestampt. Waar maar een beetje de wind waait, ook op de mooiste plekken en in natuurparken, verrijzen tientallen tot meer dan honderd meter hoge windturbines.
Met de directe omgeving wordt nauwelijks rekening gehouden zodat een enorme horizonvervuiling ontstaat. Want is de molen van zichzelf al hoog, op een berg is hij nog hoger. Ook de benodigde infrastructuur zoals wegen, elektriciteitsmasten en schakelkasten doen maagdelijke bergen al snel in een industriepark veranderen.
Heel erg is het bij Tarifa in de provincie Cádiz. Juist daar waar de trekvogels tweemaal per jaar de overtocht van Europa naar Afrika visa-versa maken, en de omgeving moeten gebruiken om te foerageren, is iedere berg volgegooid met die rumoerige windturbines. Niet alleen duizenden vogels worden het slachtoffer, maar ook heel veel vleermuizen.
Natuurlijk hebben we elektriciteit nodig maar daarom hoef je nog niet met zijn allen in een elektriciteits-centrale te gaan wonen, want dat is wat we aan het doen zijn met onze leefomgeving. Tegen windmolens vechten als een Don Quijote is helaas weinig zinvol gebleken.
