Even voordat het in de Ebro-delta begon te stormen, zag ik dat een Aalscholver (Phalacrocorax carbo), een Paling (Anguilla anguilla) probeerde te verschalken.
En dat ging, anders dan gedacht, helemaal niet vanzelf. De paling verweerde zich in een heroïsch gevecht alsof zijn leven er van afhing en dat deed het natuurlijk ook. Als de aalscholver niet die haaksnavel had gehad dan was de paling er tussen uit gepiept. Dat gebeurde ook een keer maar de aal had, vanwege die snavel, al zoveel verwondingen opgelopen dat de aalscholver hem weer kon opduiken. Dit was niet even een visje wegwerken voor de aalscholver want zelfs toen hij de paling al half in zijn keelgat had zitten, lukte het de spekgladde aal om weer naar boven te komen.
Het gevecht eindigde in het voordeel van de aalscholver. Dat betekende het einde voor de paling en voor de aalscholver, ook wel scholver, scholverd of schollevaar genoemd, betekende het een groot gedeelte van de 800 gram vis die hij dagelijks eet.
