Tour de France 2012

Vandaag is het routeschema voor de Tour de France 2012 bekend gemaakt. De 16^de etappe op woensdag 18 juli 2012 gaat van Pau naar Bagnères de Luchon en is de koninginnenrit vanwege de beklimming van 4 bergen in de Pyreneeën, te weten: de Aubisque, de Tourmalet, de Aspin en de Peyresourde.

Ik ben weleens op de Aubisque, de Tourmalet en de Aspin geweest. Mijn busje moest heel wat toeren maken om bergop te komen en soms viel ik zelfs haast stil. De wegen zijn vaak erg smal en steil en er lopen loslopende koeien, paarden, ezels, varkens en honden en dan heb ik het alleen nog maar over de gedomesticeerde dieren. Er kan ook een hert of andere wild oversteken. Het afdalen met hoge snelheid van de renners is nog een graadje moeilijker en vereist veel stuurmanskunst, ook van de volgauto’s. Vergeet daarbij niet al die met water smijtende, meerennende en met veel te grote vlaggen zwaaiende wielerfans en je begrijpt niet dat er in verhouding zo weinig ernstige ongelukken gebeuren.

Tourbaas Christian Prudhomme omschreef de komende Tour de France als: “We hebben geprobeerd etappes neer te zetten waarin elke dag wel iets moois kan gebeuren”, ik hou mijn hart vast.

Gelukkig waakt in de Pyreneeën “Notre Dame de Luret” protectrice des voyageurs, dat is een hele geruststelling.

Het zijn niet alleen fietsers die de Col d'Aspin op en af sjezen, ook motorrijders uit heel europa vinden dit een ideaal circuit. Alle te beklimmen cols liggen in het “Parc National des Pyrénées”, een natuurgebied.

De laatste Zonnestralen

De laatste zonnestralen van de dag verlichten een berg in de Spaanse Hecho vallei. Achter deze berg ligt het Franse “Parc National des Pyrénées”. Dat is vanaf hier niet te bereiken want het weggetje wordt een geitenpad bij de Frans/Spaanse grens. Ongemerkt denk je terug aan de mensen, die op de vlucht voor de Spaanse burgeroorlog, via dit soort paadjes Frankrijk probeerde te bereiken. En vlak daarna, in de tweede wereldoorlog, probeerden weer anderen via dit soort paden naar Engeland of Amerika te ontkomen.

Na “la Boca del Infierno” zitten er in het traject enkele bijzonder moeilijke stukken, vooral in de winter als er een dikke laag sneeuw ligt en het ijzig koud is. En ik? Ik kom alleen maar om vogeltjes te kijken. Wat een luxe!