Het moet me van het hart,
ik begin schoon
genoeg te krijgen van de zon die hier al maanden onafgebroken schijnt. Die de ene
na de andere hittegolf veroorzaakt, de grond doet verdrogen en het water laat
verdampen. Ik weet dat de toeristen en de man van het strandtentje er blij mee
zijn maar ik heb het even helemaal gehad met die oranje bol.
Om te kunnen
fotograferen moet je vroeg uit de veren want na
tien uur is het licht al zo fel dat er nog nauwelijks een redelijk resultaat is
te behalen. Na zes uur in de middag mag je nog even op herhaling maar dan is de
temperatuur tot grote hoogte gestegen en zijn de schaduwen erg lang. Wat dat
betreft zit je in Nederland en België beter met die heerlijke depressies.
Gistermorgen
ben ik al
vroeg naar Calpe gereden - het was nog donker – ik stond nog maar nauwelijks op
de berg of daar was ie weer. Weer een snikhete dag tegemoet, weer 10 ijslolly’s
naar binnen werken om een beetje koel te blijven.
Toen de zon
net opkwam
was er nog nauwelijks kleur te bekennen in de omgeving maar in no-time werd de
wereld oranje.
De Peñon de Ifach
- het
symbool van de Costa-Blanca – stak donker af tegen de snel rijzende zon. Tegen
de tijd dat ik de berg weer af was werd het licht al feller en verdween de
oranje gloed. De lucht begon al weer te trillen van de warmte.
Ruilen?
Nou, dat
nou ook weer niet!
